گاه بر صدر نشسته و گاه خانه‎نشین بوده است. اما تا آنجا که یادم است، روحیاتش کمتر تغییر کرده است.

زود احساساتی می‎شود؛ عواطف جایگاه خاصی در زندگی‏‌اش دارد؛ عصبانی هم می‎شود...

سیاست را از پایین‎ترین پله‎های نردبان شروع کرده و به گمانم پله‎های زیادی را بالا رفته؛ هوشمندی‎اش در سیاست تردیدناپذیر است؛ بیشتر چپ سنتی است (که با اصلاح‎طلبی مرزهای پررنگی دارد) و این خصلت سیاسی‌اش ریشه در دوران کارگری او دارد.

مدیری دوراندیش است و وقتی جایی را اداره می‎کند، حواسش به همه جا هست. صراحت لهجه و شجاعت دارد.

زیر و بالای همه چهره‎های سیاسی و غیرسیاسی کشور را می‎داند. ساختارهای نظام و کشور را می‎شناسد...

حتی بخشی از این ویژگی‎ها می‌تواند دارنده‎اش را دارای صلاحیت سخنگویی دولت کند. اما به گمانم آنچه کار او را تسهیل می‎کند، حضور طولانی اش در دنیای رسانه است. به همه اینها بیفزایم مردمداری و رفیق بودن و تواضعش را و نیز خوش قلم و خوش مجلس بودنش را.

با این همه از یک نکته برای او می‎ترسم. نگرانم که وقتی کت سخنگویی می‎پوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای ماله‎کشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر اینکه عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جواب‎های سربالا بدهد. نه اینکه دلش بخواهد چنین باشد بلکه روزگار، مجبورش کند. از همان اولین مصاحبه ‌اش با خبرنگاران فهمیده خواهد شد که علی ربیعی، چقدر شفاف و صریح است. منتظر اولین حضورش می‎مانم.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری خبرآنلاین ، تاریخ : 4خرداد 1398 ، کدخبر: 1259899،www.khabaronline.ir