شعار سال: مجلس دهم کی تمام می شود؟!
این سوالی است که بسیار این روزها پرتکرار است‌. مجلسی با آبروریزی های فراوان از جلسات استیضاح که عملا چشم در چشم مردم طرفین یک دیگر را به باج خواهی متهم می کردند تا افتضاحی به نام مقاومت در برابر شفافیت آرا که نمایندگان طراح طرح، خودشان به آن رای منفی دادند تا عملا آرای آنها پنهان بماند تا رسوایی عدم رای اعتماد به وزیر پیشنهادی نیرو که تعداد نمایندگان متقاضی سخن گفتن به عنوان موافق از تعداد نمایندگان رای دهنده کمتر بود، ام آر آی گردانی تا درگیری با نگهبان و آن مضحکه ی سلفی‌گرفتن با موگرینی و .... که داستان هفتاد من مثنوی است.

اما امروز متاسفانه فرمان بودجه در یکی از پیچ های تاریخی ایران به دست اینان افتاده است و با چشم های بسیار بسیار نگران امیدم به تعداد کمی از نمایندگان با تجربه و آگاه از دو جریان است که بفهمند احتمال خطاهای مرگبار تا چه حد بالاست‌.

این مطلب را می نویسم تا در حافظه ی تاریخی تمامی مسئولین مملکت و خصوصا نهادهای امنیتی و قضایی بماند چون اعتقاد دارم احتمال ایجاد تنش های اجتماعی وسیع در کشور بخاطر وقوع خطای محاسباتی در بودجه بسیار زیاد است.

امروز بزرگترین خطر پیش روی کشور هزینه ی بسیار بالای صندوق های بازنشستگی است‌. در سازمان تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشور به قطع کوچکترین خطایی بحران های عمیق ایجاد خواهد کرد. بدهی دولت به تامین اجتماعی از مرز ۲۰۰ هزار میلیارد تومان گذشته است و قطع به یقین چالش از همین جا شروع خواهد شد‌.

زیرا در سال آینده با توجه به افزایش مالیات ها و کاهش مبادلات خارجی و داخلی و کمبود مواد اولیه و بحران ورشکستگی مراکز تفریحی و اقامتی و توریستی و .... قطع به یقین هم درآمد سازمان تامین اجتماعی کفاف رشد هزینه ها را نخواهد داد و از سویی احتمال رشد شدید بیکاری متصور است و از همه بدتر از تعداد کارفرمایان خوش حساب نیز کاسته می شود‌ و این ها را بگذارید در کنار انبوهی از بازنشستگی های زودرس و ... که مثل سیل بر سر این سازمان فرود خواهد آمد‌.

سوای از اقدامات مهمی که این سازمان باید انجام دهد و با اصلاحات اساسی (نه طرح های یک شبه و دارای مشکل) و استقرار شفافیت(که متاسفانه نشانه ای از ایجاد شرایط مطلوب شفافیت در دوران محمد شریعتمداری نمی یابم) اما به نظر می رسد چالش های بزرگتری در راه هست که از ناحیه ی عملکرد بسیار ضعیف نوبخت در سازمان برنامه و بودجه گریبانگیر کشور شده است و آنهم بی توجهی عمیق سازمان مدیریت و برنامه ریزی به تبعات هولناک اجتماعی و سیاسی ناشی از تلنبار شدن این بدهی ها است، زیرا تا کنون نشانه ای از اعتقاد شخص نوبخت به کاهش بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی و لزوم متوقف کردن این بحران قریب الوقوع ورشکستگی صندوق های اجتماعی در بودجه ی سنواتی دیده نمی شود‌.

اکنون روی سخنانم نه متوجه شریعتمداری است که هیچ انتظاری از ایشان ندارم و نه روی سخنم با مسئولان سازمان تامین اجتماعی است که در این شرایط سکوت اختیار کرده اند، بلکه روی سخنم با مسئولان ارشد کشور است که مراقب باشند تا غافلگیر نشوند، بحران بازنشستگان را نمی شود نه با چاپ پول حل کرد و نه با افزایش مالیات و تنها راه حل ، بودجه ای به شدت انقباضی و توجه جدی به بحران احتمالی در صندوق های اجتماعی است، باید جلوی بحران را از هم اکنون گرفت، تعیین ردیفی برای اختصاص حق السهم دولت در موضوع حق بیمه ی کارگران ساختمانی اگر مورد توجه قرار نگیرد، بحرانی عظیم و غافلگیرانه ایجاد خواهد شد که نه می شود گفت؛ من هم از امروز صبح مطلع شدم و نه می توان آن را به توطئه خارجی نسبت داد و توجه داشته باشیم که نه تجربه ی تلخ خصوصی سازی و واگذاری شستا و سهام بیمه شدگان گره گشا خواهد شد و نه فروش سهام سازمان تامین اجتماعی در بازارس بورس در شرایط ملتهب و ناپایدار اقتصادی عاقلانه است، باید در بودجه عاقلانه عمل کرد، معتقدم که احتمال جنگ بسیار اندک و چشمان دشمنان مملکت فقط روی خطاهای مرگبار برنامه ریزی در اقتصاد و سیاست های رفاهی ما متمرکز است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از فضای مجازی