شعار سال: طبق آیین‌نامه زندان، هر زندانی باید تخت داشته باشد، اما تراکم زندانی در زندان تهران بزرگ آنقدر بالاست که مجموع تخت‌ها، حتی به تعداد ریش سفید‌های واحد‌ها هم نیست و سوای قانون نانوشته‌ای که می‌گوید زندانی تازه وارد؛ غیر از «خواص»، باید تا زمان آب‌بندی شدن در اتمسفر زندان، کف نمازخانه یا سالن مجاور دستشویی‌ها بخوابد، تعداد «کف‌خواب‌ها» در راهرو‌های باریک هر سلول و سالن مجاور دستشویی‌ها و نمازخانه هر واحد، گاهی به ۲۰۰ نفر هم می‌رسد.

این ۲۰۰ نفر، محکومند شب‌ها «کتابی» بخوابند و تا طلوع و زنگ بیداری، جرات بلند شدن برای قضای حاجت هم ندارند، چون به محض برخاستن، همان مساحت ۳۰ سانت در یک متری هم که نصیب‌شان شده را از دست می‌دهند و باید تا صبح، «ایستاده» خواب بروند.

«دلالی تخت» در تمام واحد‌های زندان، یک پدیده رایج است. غیر از زندانیان سرشناس که قبل از ورود، تخت و اتاق‌شان جانمایی شده و مهیاست، باقی زندانیان تازه‌وارد؛ به شرط تمکن، برای اجاره و رهن و خرید تخت، باید با «دلال تخت» وارد مذاکره شوند. سرگروه دلالان تخت در هر واحد، وکیل‌بند است؛ نرخ کلی ودیعه تخت، ۴ میلیون تومان است که از این رقم، یک میلیون تومان سهم دلال تخت است و ۳ میلیون تومان، سهم صاحب اصلی تخت. اجاره تخت، هفته‌ای ۴۰۰ هزار تومان است

پول داشته باشی، اینجا مشروب هست، مواد مخدر هست، گوشی تلفن همراهم هست. تلفن همراه تو زندان ممنوعه ولی هر گوشی تلفن اینجا ۱۵ میلیون تومن خرید و فروش میشه. پولدارای زندان، گماشته دارن، غذای خوب دارن، گوشت لخم سفارش می‌دن، میوه دست‌چین و صیفی‌جات درجه یک سفارش میدن، آشپز ویژه دارن.

حسین هدایتی توی واحد سرقت و شرارته. برای واحد، فرش و یخچال و تلویزیون خریده، سالن واحد رو آذین‌بندی کرده. وقتی میره حموم، ۱۶ تا کابین حموم خالی میشه. هر روز هم ملاقات شرعی داره در حالی که اینجا ملاقات شرعی برای زندانی ماهی یه باره.

رانت و باندبازی و رابطه خوب داشته باشی و پول خرج کنی، اینجا راحت زندگی می‌کنی، وگرنه محکومی به فنا. حدود ۶ هزار تا زندانی تو زندانن که توان رد مال ندارن. اینجا آدمایی هستن که به جرم سرقت ۵۰ فال گردو، سرقت یه بسته دوغ، سرقت یه جاکفشی، واسه ۵۰۰ هزار تومن رد مال، افتادن زندان.

اینا، فقرای زندانن. همونایی که اول که وارد زندان میشن، درخواست میدن شهردار بند بشن؛ شهردار، اینجا، یعنی نظافت چی. اول صبح، سالن واحد رو جارو می‌کشن و حموم و دستشویی‌ها رو می‌شورن، مزدشونم، با سیگار حساب میشه. هر زندانی باید هفته‌ای یه پاکت سیگار بده بابت مزد شهردار. خرج ماهانه زندانی، باید از پولی که خانواده‌اش براش واریز می‌کنه تامین بشه.

حداقل ماهی یه تومن اینجا خرج داری. خانواده اینا، هیچ توانی نداره که براشون پول واریز کنه. ولی می‌دونی؟ واسه همه ما، چه اون حسین هدایتی، چه اون جاعل و اون کیف قاپ، واسه همه مون، زندان، یه معنی داره... زندانه.»

هزینه پست نامه توی واحد خدمات و اشتغال، ۸ هزار و ۳۰۰ تومن، توی واحد ۱، ۱۵ هزار قرص ب ۲ (بوپرونورفین) ۵۰ هزار، هر گرم شیشه، ۱۲۰ هزار، هر گرم حشیش ۲۲۰ هزار، هر گرم هرویین ۲۵۰ هزار، هر گرم تریاک ۲۰۰ هزار، یک پاکت سیگار وینستون، ۲۰ هزار، یک پاکت سیگار کنت ۱۰ هزار، یک پاکت سیگار بهمن ۷ هزار، توپ فوتبال ۱۰۰ هزار، توپ والیبال ۵۰ هزار، تور ورزشی ۲۵۰ هزار تومن...

تورم در زندان، هیچ شاخصی ندارد. شاخص نرخ هر امکان و هر خدمت در زندان را، اتاق فکر هر واحد تعیین می‌کند؛ اتاق فکری دور از چشم مسوولان زندان، پرکار و با جلسات مستمر که مثل شورای یک شهر، برای نفس کشیدن هر زندانی، برای خلوت و استقلال ۱.۵ متری هر زندانی، برای زنده ماندن هر زندانی در این وسعت ۱۱۰ هکتاری فراموش شده کنج شهر تهران، تصمیم می‌گیرد. فساد و زورمداری و گردن کلفتی در زندان هم در همین اتاق فکر مجوز می‌گیرد.

هر واحد، روزی یه میلیون تومن خرج داره. معروفه به خرج زیر ۸. وکیل بند، برای جور کردن این رقم، علاوه بر اینکه از هر زندانی سهم می‌گیره، باید توی سالن مواد بفروشه تا روزی یه میلیون تومن جمع بشه...

پولدارا، همون اول که وارد میشن، فرش و یخچال و تلویزیون برای واحد می‌خرن که یا وکیل بند بشن، یا توی بند، امکانات و امتیاز ویژه بگیرن.

شعار سال،  با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته  از سایت خبری اسکان نیوز، تاریخ انتشار 17 تیر    99، کد خبر:   28513، www.eskannews.com