«انگاری هیئت، پُرِ ویروسه
روضه ناقل و شفا تو جاده چالوسه
راهی دریان آره همه با نیت
خدایی دم همه گرم با این مدیریت ...»

 

این برشی از مولودی‌خوانی مجتبی رمضانی در جشن عید غدیر است که در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه حساب‌های مذهبی و هیئتی انتشار وسیعی داشته است.
مقایسه هیئت با مسافرت (به شمال)، محوری است که این روز‌ها برخی محافل و فعالان هیئتی در واکنش به محدودیت‌های احتمالی برای عزاداری در محرم پیش رو آن را برجسته می‌کنند. حمید علیمی (مداح مشهور) نیز چند روز پیش توییتی با مضمون مشابه منتشر کرد.
فارغ از آن‌که مقایسه‌ی عزاداری (که مستلزم تجمع افراد است) با مسافرت به شمال (که الگوی اصلی آن سکونت در ویلا‌های شخصی یا استیجاری است) مقایسه‌ی غیردقیق و مغالطه‌آمیزی است، این دوگانه‌سازی‌ها و قطبی‌کردن‌ها به نفع هرکس باشد به نفع جامعه‌ی مذهبی نیست.
عاشورا یکی از مهمترین سرمایه‌های اجتماعی و از معدود محور‌هایی است که مورد وفاق جامعه ایرانی با همه تنوع و تکثرش است. محوری که اختصاص به مذهبی‌ها و شیعیان و حتی مسلمانان ندارد و ملی است. به‌خاطر مصارف زودگذر و هیجانی و تبلیغاتی، این عامل وفاق را به عامل اختلاف و تفرقه مبدل نکنیم.

 

نویسنده: محسن حسام مظاهری

 

پایگاه تحلیلی - خبری شعار سال، برگرفته از فضای مجازی