شعارسال: در دوره پنجم شورای اسلامی آمل هستیم، اعضایی که در رقابت نفس گیر از میان ۱۲۳ نامزد، پیروز شدند و ۹ صندلی شورا را از آن خود کردند، افرادی که هم از نظر تخصص و هم جوانگرایی امتیاز بالایی نسبت به دورههای قبل داشتند و این خود روزنه امیدی برای شهر بود تا به مشکلات و چالشهای پیش رو لبخند بزند.
سال ۹۴ بود که پس از چهار جلسه بی نتیجه برای انتخاب هیئت رئیسه، جلسه در فرمانداری برگزار شد تا ترکیب جدید بسته شود، خاطرههای تلخی از این قبیل که امید میرفت با تیم نسبتا جدید طعم آن را نچشیم و بیشتر خبرهای خوش بشنویم، اما برخلاف تصورات حال ناکوک ریاست در این دوره هم نواخت شد و در اولین سال شورای اسلامی پنجم بعد از دو بار جلسات ناتمام با ۶ رای شفیع زاده رئیس شد و در دومین سال نیز بعد از دو جلسه بی نتیجه، محمدی صندلی ریاست را از آن خود کرد.
سال سوم در نخستین جلسه ابراهیم زاده بر روی صندلی ریاست تکیه زد، اما ۵ رای نشان از نارضایتی تیم مقابل و اوضاع نا ارام شورا بود، شورای که تا به امروز نتوانست نمره قبولی را بگیرد که اگر بی انصاف نباشیم وجهی به شرایط اقتصادی و کرونایی حال حاضر و اوضاع متزلزل مدیریت شهرداری در سالهای قبل بر میگردد و بخش اعظم آن، اما از داخل همان صحن شورا و در میان جلساتی که پشت نگاه رسانهها بسته میشود، باز میگردد.
انتخاب هیات رئیسه در این سالهای اخیر به یک اپیدمی برای امل تبدیل شده است، سریال تلخی که هر دو سر آن برای شهروندان باخت خواهد بود، از طرفی غیبت اعضاء گلهمند هستند و سکوت و غیبت را راه گشا نمیدانند و از طرفی برای تیم پنج نفره که کفه سنگین ترازو هستند، کمی انعطاف پذیری بیشتری انتظار دارند.
دور باطلی که از زمانی که شورای پنجم کلید خورد برچسب ۴-۵ گرفت تا اخرین سال عمر این شورا هیچ نفعی برای مردم نداشت و پروژههای نیمه تمام و کارهای عقب مانده و چالشهای که هر روز رشد میکنند میتوان به وضوح فهمید که تا زمانی که شورا متحد نشود، این دوره با تک ماده هم نمره قبولی نخواهد گرفت.
شورای شهر یک نهاد تصمیم گیری است، اما تماما در تصمیم گیریها به چالش برمی خورد، وقتی بر سر ریاست یک عضو در میان خود باز میماند، همین میشود که بر سر معضلات شهری یکی به نعل و دیگری به میخ میزند.
از تقارن پر تکرار حد نصاب نرسیدن اعضاء آن هم در موعد انتخابات هیئت رئیسه و تعیین کمیسیونهای شورا، بدیهیترین دلیل ان اختلاف شورا بر سر کرسی ریاست است.
آبستراکسیون یا نصاب شکنی یکی از حربههای سیاسی است که از عدم حضور گروهی به صورت عمدی به قصد انداختن تصمیم اکثریت است، کاری که در سال دوم جواب داد و محمدی را بر صندلی ریاست نشاند، اما اینکه این دوره وقت خریدنها چقدر میتواند برایشان موثر ثمر باشد.
چینش اعضای ۴-۵، توافق را برای گروه جوان سختتر کرده است، یا باید مانند سال پیش به انتخاب رئیس از سمت مقابل قانع شوند و یا به این سناریوی خسته کنند تکراری ادامه دهد تا به یک عضو جدید برسد، اما آنچه امروز در پس سکوت این تیم غایب میبینیم چیزی جزء بلاتکلیفی نیست و آشفتگی شورا را نمایانتر میکند، آن هم در شرایطی که شوراهای مازندران یک پا در هوا هستند و اوضاع ارامی ندارند.
این انتظار میرفت بعد از سه سال کار مشترک اعضای شورا بتوانند به نقطه نظر واحد دست پیدا کنند، آن هم با وجود نیروهای متخصص شاهد بلوغ نسبی این نهاد محلی باشیم و پختگی اداره امور شهری را نه تنها در انتخاب هیات رئیسه بلکه در مصوبات آن ببینیم.
شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از شبکه اطلاع رسانی دانا، تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۹، کدخبر: ۱۶۳۷۶۷۴، www.dana.ir