بی بصیرتی خواص اصلی‌ترین عامل پیدایش عاشورا

عاشورا به همان اندازه که نتیجه حاکمیت معاویه و یزید بر جهان اسلام بود، به همان اندازه و شاید هم بیشتر، محصول بی بصیرتی خواصی مانند شریح قاضی است که علیرغم اعتبار مکتسبه از حکومت امام علی (ع)، صرفا” بخاطر عدم تدبر و تفکر در کنه مواضع و یا عدم ارزیابی نهایی تبعات فتوا در پاسخ به استفتاء حکومت جور، افکار عمومی را تعدیل و زمینه پذیرش تبلیغات دشمن مبنی بر خروج امام حسین (ع) از حکومت اسلامی و در نتیجه مهدورالدم بودن آن حضرت را فراهم و تقویت کردند.

شعار سال: عاشورا به همان اندازه که نتیجه حاکمیت معاویه و یزید بر جهان اسلام بود، به همان اندازه و شاید هم بیشتر، محصول بی بصیرتی خواصی مانند شریح قاضی است که علیرغم اعتبار مکتسبه از حکومت امام علی(ع)، صرفا” بخاطر عدم تدبر و تفکر در کنه مواضع و یا عدم ارزیابی نهایی تبعات فتوا در پاسخ به استفتاء حکومت جور، افکار عمومی را تعدیل و زمینه پذیرش تبلیغات دشمن مبنی بر خروج امام حسین(ع) از حکومت اسلامی و در نتیجه مهدورالدم بودن آن حضرت را فراهم و تقویت کردند.

خواصی که قادر به درک درست تبعات کنار کشیدن خود از اطراف مسلم بن عقیل(ع) در کوفه و نیز ترک سپاه امام حسین(ع) در کربلا نبوده و روزی که امام را تنها می گذاشتند، شاید هرگز تصور پرت کردن مسلم را از بالای دارالاماره و نیز برنیزه رفتن سر امام و یارانش را نمی کردند!

خواصی که با محاسبات اشتباه، و اتخاذ مواضع دوپهلو و اینکه دلشان با امام است، اما شرایط دفاع از امام را نداشته و یا قبلا” به اندازه کافی در جنگها شرکت کرده و برای آخرت به قدر کفایت ذخیره پیش فرستادند، اوج گمان آنها به این بود که امام به حکومت کوفه نمی رسد و به مدینه بر می گردد، این خواص با ساده لوحی، یا سازش امام با یزید را محتمل می دانستند و یا اینکه دیگران امام را یاری می کنند و پس از پیروزی امام، اینها یکی یکی از مخفی گاهها و تاریکخانه هایشان بیرون آمده و با جور کردن بهانه هایی، مقدمات کسب قدرت و مسئولیت های حکومتی را برای خودشان فراهم می کردند!

خواص بی بصیرت، فاقد غیرت دینی اند و بیش از آنکه دین اندیش باشند، خودخواه عمل می کنند و در تکاپوی طراحی شخصیت سیاسی دوگانه برای صدرنشینی در هر نوع حکومت اعم از دینی و غیردینی اند!

این خواص مدعی با ترجیح تشخیص و یا مواضع خود، نه تنها امام را یاری نمی کنند، بلکه با ایجاد تردید و ارائه الگوی غلط، اراده شکنی کرده و مروج باطل گرایی و حق ستیزی می شوند!

خواصی که با حضور در سقیفه و غصب حق خلافت، زمینه خانه نشینی و عزلت گزینی امام علی(ع) را فراهم کرده و اگر هم مانند طلحه و زبیر، در مقطعی خوب عمل کرده و حتی در بازپس گیری حق علی(ع) خوب عمل کرده اند، اما در مقطع دیگر بخاطر دنیاگرایی و زیاده خواهی، حتی جنگ جمل را برپا می کنند و یا از جبهه علوی در صفین، تا قعر خوارج شدن در نهروان سقوط می کنند!

این خواص درسقیفه، هرگز بیت الاحزان و شهادت حضرت زهرا(س) را متصور نبودند و یا به ایجاد جریانی که نهایتا” به معاویه و یزید و مروان و از این قبیل جرثومه ها منجر می شود، تعمق نداشتند!

در کربلا نیز کسانی قتل امام را رقم زدند که فقط نمی خواستند، امام را یاری کنند، اما در تصورشان هم نمی گنجید که تبعات این فاصله، پیوستن به قافله دشمن به هر بهانه واهی مثل تهدید و تطمیع و تزویر است!

خواص بی بصیرت همانانی هستند که بعضا” خودشان ظاهرا” به سپاه دشمن نمی پیوندند، اما با تلطیف دشمن و تضعیف امام، ذائقه سازی منفی کرده و موجب انبوهی و کثرت سپاه دشمن می شوند!

عاشورا، مظهر تکلیف گریزی و در عین حال توجیه گری خواص تا مرز حفظ اعتبار و‌ کسب وجهه در نزد دشمن است!

با اینحال بسیار بجاست که ما عاشورا را با برش های متنوع رصد کرده و پندها و عبرتهای کاربردی و مبتلابه امروزی را از آن استخراج کنیم تا بصیرانه مانع از تکرار تلخ واقعیت هایی شویم که می توانند بسترهای کامیابی موقت دشمن را مهیا سازند.

پایگاه تحلیلی -خبری شعار سال ،برگرفته از فضای مجازی