چهارشنبه ۱۳ تير ۱۴۰۳ - 2024 July 03 
علی ژکان با اشاره به نامعلوم بودن مرزهای سانسور در سینمای ایران تأکید کرد که این وضعیت سردرگمی، ترس و وحشتی به وجود آورده که خودسانسوری را رواج داده است.
شعار سال: علی ژکان، فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما اظهار داشت: در ۴۰ سال اخیر به دفعات درباره سانسور صحبت شده است و متأسفانه هیچ‌گاه این صحبت‌ها نتیجه‌بخش نبوده و امیدواریم که شاید با تکرار این اعتراضات روزی صدای‌مان شنیده و برای سانسور در سینمای ما فکری شود.
ژکان تصریح کرد: سینمای ما بیشترین آسیب را از ممیزی‌های غیر تدوین شده و مبهم دیده است و این وضعیت یک سردرگمی جدی به سینما وارد کرده که به نوعی امنیت را از سینماگران گرفته است. به هر حال هر حکومت و کشوری خط قرمز‌هایی دارد که سینماگران به آن‌ها توجه دارند. این ممیزی‌ها در کشور‌هایی که دموکراسی در آن‌ها حاکم است شکل و شمایل متفاوتی نسبت به کشور ما دارد.
او افزود: در کشور ما انتظار این است که خط قرمز‌ها مشخص شود و سینماگران بدانند با چه خط قرمز‌هایی روبرو هستند، اما متأسفانه در کشور ما با تغییر هر مدیر سانسور تغییر می‌کند و در واقع شاهد شکل مشخصی از آن در کشور نیستیم. سانسور در کشور ما در هر دوره متناسب با تغییر شرایط تغییر چهره می‌دهد.
کارگردان فیلم سینمایی «مادیان» تأکید کرد: من به شخصه از اولین فیلمی که ساختم با سانسور درگیر بودم و جزو اولین قربانیان ممیزی هستم و امروز هم این مشکل همچنان وجود دارد و همه با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم. از آنجا که ممیزی‌ها بر اساس اصول مدون و مشخصی تعیین نشده‌اند هر روز با شکل جدیدی از سانسور مواجه هستیم و یک وضعیت نامعلومی به وجود آمده و وسعتی به سانسور داده که طول و عرضش غیر قابل تصور است و این وضعیت نوعی سردرگمی، ترس و وحشت به وجود آورده که شاید خیلی هم واقعی و مرتبط با سانسور نباشد، اما شرایطی را به وجود آورده که سینماگران مجبور به خودسانسوری شده و پیش از سانسور به شکل پر رنگ‌تری خودسانسوری به وجود آمده است.
ژکان تصریح کرد: سینمای ما بیشترین آسیب را از ممیزی‌های غیر تدوین شده و مبهم دیده است و این وضعیت یک سردرگمی جدی به سینما وارد کرده که به نوعی امنیت را از سینماگران گرفته است. به هر حال هر حکومت و کشوری خط قرمز‌هایی دارد که سینماگران به آن‌ها توجه دارند. این ممیزی‌ها در کشور‌هایی که دموکراسی در آن‌ها حاکم است شکل و شمایل متفاوتی نسبت به کشور ما دارد.
او افزود: در کشور ما انتظار این است که خط قرمز‌ها مشخص شود و سینماگران بدانند با چه خط قرمز‌هایی روبرو هستند، اما متأسفانه در کشور ما با تغییر هر مدیر سانسور تغییر می‌کند و در واقع شاهد شکل مشخصی از آن در کشور نیستیم. سانسور در کشور ما در هر دوره متناسب با تغییر شرایط تغییر چهره می‌دهد.
کارگردان فیلم سینمایی «مادیان» تأکید کرد: من به شخصه از اولین فیلمی که ساختم با سانسور درگیر بودم و جزو اولین قربانیان ممیزی هستم و امروز هم این مشکل همچنان وجود دارد و همه با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم. از آنجا که ممیزی‌ها بر اساس اصول مدون و مشخصی تعیین نشده‌اند هر روز با شکل جدیدی از سانسور مواجه هستیم و یک وضعیت نامعلومی به وجود آمده و وسعتی به سانسور داده که طول و عرضش غیر قابل تصور است و این وضعیت نوعی سردرگمی، ترس و وحشت به وجود آورده که شاید خیلی هم واقعی و مرتبط با سانسور نباشد، اما شرایطی را به وجود آورده که سینماگران مجبور به خودسانسوری شده و پیش از سانسور به شکل پر رنگ‌تری خودسانسوری به وجود آمده است.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری برنا، تاریخ انتشار: 9 مهر 1399، کد خبر: 1063074، www.borna.news
برگزیده ها
ناشناس
۲۰:۳۳ - ۱۳۹۹/۰۷/۰۹
پاسخ
از وقتی سانسور به هر دلیلی تو ایران باب شد مردم یادگرفتن پس میشه کارهای زشت خودمون هم ساسنور کتیم! همین باعث شد که وقتی میخوای بر علیه تصمیمی در سازمانی حرف بزنی میترسی