شعار سال:  به عنوان مثال شرایط اقلیمی باعث می شود که افراد زیادی به مناطقی که مساعد است، گرایش پیدا کنند. بنابراین باید یک انگیزه دستمزدی ایجاد شود که افرادی به سمت مناطقی مثل سیستان و بلوچستان و یا سایر مناطق با شرایط اقلیمی نامناسب بروند. دولت ها گاهی برای اینکه برای سرمایه گذاران مشوق ایجاد کنند که در مناطق محروم سرمایه گذاری کنند معافیت مالیاتی و حتی رانت های دیگری در پرداخت وام و… برای آنها در نظر می گیرند. هرچند اگر در روستایی سبد معیشت ارزان تر و نرخ تورم پایین تر باشد ولی از طرف دیگر جذبه ای نداشته باشد، نیروی کاری به آنجا نمی رود مگر اینکه با انگیزه درآمد آن منطقه جذبه ای ایجاد کند. من با اصل این موضوع موافقم؛ البته به شرطی که همه بسترهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و… را به صورت میانگین محاسبه کنند و یک کار بسیار پیچیده و ظریف انجام شود. بی تدبیری های گذشته نیز باعث شده که تنها چند شهر به لحاظ رفاهی و اقتصادی و اجتماعی پیشرفت کنند که این موارد به خودی خود بستر جذب و مهاجرت از سایر نقاط کشور را فراهم کرده و در مقابل مشکلاتی نیز ایجاد کرده است. بنابراین علاوه بر بی تدبیری ای که باعث تمرکزگرایی جمعیتی شده، بی تدبیری دیگری نتیجه ای نخواهد داشت مگر اینکه باز هم بستر به هم ریختن آمایش سرزمین در کل کشور خواهد شد.
اگر سیاست گذار با تدبیر باشد و این تصمیم علاوه بر سبد معیشت و نرخ تورم همه جوانب اعم از اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، دوری از منطقه و.. را در نظر بگیرد و براساس آن تفاوت دستمزد را لحاظ کنند، می تواند علمی و منطقی باشد و حتی گامی است در جهت توزیع مناسب امکانات در مناطق مختلف.