شعار سال: با توجه به اینکه مجموعه فعالیت‌های رژیم صهیونیستی در آذربایجان و روابط نزدیک بین باکو و تل‌آویو به‌خودی‌خود تهدیدی برای امنیت ملی ایران محسوب می‌شوند شایسته است که تهران توجه ویژه‌ای در خصوص تحولات در قره‌باغ کوهستانی مدنظر داشته باشد.

روابط گسترده نظامی- اقتصادی بین تل‌آویو و باکو، برافروخته شدن آتش جنگ در قره‌باغ و حضور احتمالی تروریست‌ها در این منطقه را می‌توان تهدیداتی جدی برای امنیت مرزهای شمالی ایران تلقی کرد.

سابقه درگیری نظامی در قره‌باغ به سال ۱۹۹۱ برمی‌گردد. قره‌باغ با جمعیت عمدتاً ارمنی در خاک آذربایجان قرار دارد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، قره‌باغ هم اعلام استقلال کرد که با واکنش شدید باکو روبرو شد و به جنگی سه‌ساله و خون‌بار انجامید که تا سال ۱۹۹۴ ادامه داشت و جان ۳۰ هزار نفر را گرفت. از آن تاریخ به بعد این منطقه تحت کنترل ارمنی‌های جدایی‌طلب تحت حمایت ایروان قرار داشته است.

از همان آغاز درگیری‌ها جمهوری اسلامی ایران با در نظر گرفتن اینکه این منطقه با مرزهای شمالی کشورمان همسایه است راهبرد سیاسی میانجیگری در قفقاز برای حل مسائل از راه مدیریت بحران و حل‌وفصل مسالمت‌آمیز منازعات را در دستور کار قرار داد. به‌عنوان‌مثال، میانجیگری ایران در سال ۱۳۸۱ به آتش‌بسی یک‌هفته‌ای بین ارتش آذربایجان و ارمنستان انجامید.

بعدها در سال ۱۳۸۵، ایران سیاست توازن در برابر دو کشور همسایه را در پیش گرفت زیرا استمرار درگیری‌ها و بر هم خوردن توازن قوا می‌توانست برای تهران عواقب منفی امنیتی به همراه داشته باشد.

ایران در آن زمان تلاش کرد که با آرام کردن دو طرف منازعه امنیت مرزهای شمالی خود را تأمین کند و از وحدت ملی و تمامیت ارضی کشور هم دفاع کند.

در سال ۱۳۸۲ سفارت اسرائیل در باکو افتتاح شد که خود خبر از تحولات جدید در منطقه و اقدامات تحریک‌آمیز مقامات باکو داشت.