شعار سال: مصطفی ارجمند؛ در دوره هشتم مجلس شورای اسلامی، مصوبه‌ای در لایحه قانون برنامه پنجم توسعه گذرانده شد که دولت را از تیم داری حرفه‌ای در فوتبال منع می‌کرد. تبعات دردناک این لایحه چند سال بعد با نابودی نفت تهران خودش را نشان داد و سپس تیم‌های نفتی خوزستان و بوشهر مثل صنعت نفت آبادان و پارس جنوبی جم به بن بست مالی خوردند تا مدیران استانی کاسه چه کنم چه کنم به دست گیرند و برای گرفتن اعتبارات حداقلی برای تیم‌های نفتی، به خواهش و التماس و دور زدن قانون بیفتند!

 

 

همچنین در دوره دهم مجلس و در لایحه بودجه ۹۹ بندی به قانون بودجه اضافه شد که ۳۵ درصد اعتبارات عوارض آلایندگی را به جای شهرداری‌ها و دهیاری‌های استان و مناطق متاثر از آلودگی‌ها به صندوقی در محیط زیست کشور واریز می‌کند. بندی که شهرداری‌ها و دهیاری‌های استان را از صد‌ها میلیارد تومان اعتبارات عوارض آلایندگی شرکت‌های بزرگ صنعتی و نفت و گاز و پتروشیمی محروم کرد و مدیریت شهری و روستایی را با رکود و چالش جدی مواجه ساخته است.

در دوره یازدهم مجلس هم مجددا واریز ۳۵ درصد عوارض آلایندگی به حساب صندوق محیط زیست آمده است و به نظر می‌رسد باز هم باید شاهد کاهش اعتبارات شهرداری‌ها و دهیاری‌های استان در شرایط کنونی اقتصاد کشور باشیم.

مجددا در همین مجلس یازدهم، اما فاجعه بزرگتری به وقوع پیوسته است. در اصلاح لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ توسط مجلس شورای اسلامی، مصوبه‌ای به نام "عدالت در توزیع اعتبارات میان استان‌های کشور" گذرانده شده که سهم استان هایی، چون بوشهر و خوزستان از منابع اعتباری را به نصف کاهش می‌دهد. موضوعی که اعتراض شدید استاندار بوشهر را هم به همراه داشته است. هر چند که به نظر می‌رسد کاراز کار گذشته و فاجعه اعتباری قطعی است.

با این مصوبه عملا چشم انداز اجرا و تکمیل بسیاری از پروژه‌های عمرانی در استان بوشهر از یک دهه هم عبور خواهد کرد.

در این میان آنچه جای تاسف و تعجب دارد امضای برخی نمایندگان استان بوشهر پای همین لوایح بودجه و قانون برنامه پنج ساله است. واکنش‌های نمایندگان بعد از تصویب این قوانین کمرشکن برای استان بوشهر هم چیزی جز دست و پا زدن‌های بی نتیجه به همراه ندارد.

اما براستی چرا برخی نمایندگان استان بوشهر تا این حد در تصویب لوایح و تصمیم گیری‌ها از مرحله پرت هستند سه دلیل بیشتر ندارد:

اول: نمایندگان استان اصلا متن لایحه بودجه و برنامه ششم را به دلیل حجم مطالب و صفحات مطالعه نمی‌کنند و چشم بسته مهر تایید می‌زنند. این را می‌شود در واکنش‌های بعدی شان به سادگی متوجه شد؛ وقتی نماینده دشتستان که خود از امضا کنندگان مصوبه کاهش اعتبارات استان بوشهر است اعلام می‌کند در طرح اولیه چنین موضوعی وجود نداشته است! یا وقتی در لایحه بودجه سال گذشته نمایندگان سرگرم جمع کردن رای در حوزه انتخابیه بودند و به راحتی پای لایحه بودجه‌ای را امضا کردند که میلیارد‌ها تومان اعتبار عوارض آلایندگی به عنوان خون بهای مردم مناطق نفت و گاز و پتروشیمی را به تهران بخشیدند.

دوم: این احتمال نیز وجود دارد که برخی نمایندگان استان اصلا از لایحه و طرح و تبعاتش آگاهی کافی ندارند و اگر می‌خوانند هم نمی‌دانند این طرح‌ها و لوایح چه فاجعه‌ای برای موکلانشان به بار می‌آورد و وقتی آگاه می‌شوند که صاحب خردی داد بر می‌آورد که دیگر فرصتی برای جبران نیست.

سوم: احتمال دیگری هم وجود دارد که اصولا برخی نمایندگان در قد و قواره مجلس نیستند و ناچار وارد بازی بزرگان و ذی نفوذان می‌شوند و هر چه مقابل شان قرار گرفت را به تبعیت از سایرین امضا می‌کنند.

ناتوانی در اجماع سازی و حتی استدلال و نطق یکی از آسیب‌هایی است که نمایندگان ناتوان به حوزه انتخابیه تحمیل می‌کنند.

لایحه بودجه و برنامه پنج ساله چند صد صفحه است و نمایندگان باید واو به واو آن را بخوانند تا اگر جایی اجحافی در حال رخ دادن است پیش از وقوع فاجعه با نطق و لابی و رایزنی و همگرایی جلوی تصویبش را بگیرند نه اینکه بعد از تصویب مجلس آنهم با رای خودشان، به نامه نگاری ساده انگارانه به شورای نگهبان دست بزنند که " ما نخواندیم و نفهمیدیم و حالا فق‌های محترم، تصویبش نکنید"!


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از خلیج فارس، تاریخ انتشار: ۳دی۱۳۹۹، کدخبر: pgnews.ir، ۳۷۱۷۱۲