به کرات شاهد آن هستیم که یک مشت کارشناس نما، صحبتهای عدیده گل درشت درباره یارانههای پنهان و لزوم حذف آن میزنند، بدون آنکه درک درستی از یارانه پنهان و فناوریهای جهت دهی به آن داشته باشند. در کشوری که درآمد مردمش به ریال بوده، نمیتوان اقدام به تبدیل هزینهها به دلار کرد. باید مراقب واقعی شدن قیمت محصولات صادراتی بهره بردار از یارانهها بود، باید بشکل مداوم، چتر حمایتی از گروههای آسیب پذیر را مدنظر داشت و همچنین باید با هدفمندی درست، به شیوه استفاده از یارانهها جهت داد. این کار بدون اصلاح شیوه هزینه کرد دولت و انضباط بخشی به آن و کارآمد کردن درآمد خانوار و اصلاح نظام اشتغال، امکان پذیر نیست.
شعار سال: کشور ایران را میتوان کشوری مملو از یارانههای پنهان دانست. یارانه برق، گاز، سوخت و ... (حاملهای انرژی)، یارانه کالاهای غذایی اساسی (گندم و آرد، شکر، برنج، نهادههای دامی، گوشت و ...)، یارانه تسهیلات تکلیفی و حمایتی، یارانه با پرداخت حمایتی مستقیم و نظایر آنها. حجم این یارانه بطور متوسط حدود دو و نیم برابر بودجه دولتها است.
سوال اینجاست که با این حجم بالای یارانه های پنهان در کشور چکار باید کرد؟ با سو استفادههای بعمل آمده از این مقدار یارانه و صادرات و بعضا قاچاق کالاهایی که با استفاده از مواد و کالاهای اولیه یارانهای،تولید شده اند، چه باید کرد؟ در حوزه استفاده افراد ثروتمند از یارانههای ارایه شده، چطور باید برخورد نمود؟ با فساد و انحصار واردات کالاهای یارانهای چه واکنشی باید نشان داد؟ و..
در یک کلام، بدلیل اقتصاد دولتی حاکم بر ایران، حذف یارانهها به هیچ وجه در کوتاه مدت و میان مدت امکان پذیر نیست. نمیشود که درآمد ریالی داشته باشیم و با حذف یارانهها، شاهد هزینههای دلاری باشیم. آنچه که باید انجام شود، جهت دهی به یارانهها با هدفمندسازی است. چنانچه هدفمندسازی با تشکیل شبکه نظارت و رصد دقیق صورت پذیرد. تا جای ممکن حمایت موثر به دست افراد اصلی نیازمند آن میرسد. بحث قاچاق تحت کنترل قرار گرفته و صادرات بهرهمند از مواد اولیه یارانهای با عوارض مناسب تعرفه گذاری میشود. واقعا صاحب و مسئول هدفمند سازی یارانهها در کشور کیست؟ چرا اینقدر فشل و غیر بهره ور اقدام میکنند؟ آیا نباید آنها را به اتهام اهمال، پای میز محاکمه کشاند؟
اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال