شعار سال: سیدمحمد عبداللهی، رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع دستی تهران با بیان اینکه بعد اقتصادی صنایع دستی وسیع است گفت: با برنامه ریزی مناسب و مطمئن میتوانیم اشتغال زایی و درآمدهای جدی از این بخش داشته باشیم، اما متاسفانه وجود خلأها و شکافهایی در امر مدیریت صنایع دستی، سبب شده تا در حال حاضر بازاری جدی برای این بخش نداشته باشیم.
رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع دستی تهران گفت: صنایع دستی در هر کشوری، بخشی از فرهنگ و تاریخ یک جامعه محسوب میشوند، از این رو تنها نمیتوان نگاهی مصرفی به آنها داشت و باید به تمامی ظرفیتهای صنایع دستی به شکل ویژه توجه کنیم.
وی ادامه داد: تا سالهای گذشته و با ورود بخش زیادی از گردشگران بین المللی به ایران، در شهرهایی مانند تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و... که بیش از سایر شهرها بر بعد گردشگری خود کار کرده بودند، بازار پررونقی برای صنایع دستی وجود داشت. بازارچههای محلی و فروشگاههای صنایع دستی درآمدهای به نسبت مناسبی داشتند و خریداران اصلی آنها گردشگران داخلی و خارجی بودند. بازار پررونق صنایع دستی، فرصت مناسب و مهمی برای تبلیغ و افزایش آگاهی مردم نسبت به تاریخ و فرهنگ بخشهای مختلف ایران بود و شاهد اتفاقات روشنی در این بخش بودیم، اما با بروز مشکلات مختلف دیپلماتیک و در ادامه شیوع ویروس کرونا، نه تنها گردشگران خارجی وارد کشور نشدند، بلکه سفرهای داخلی متوقف شد. همین مسئله تاثیری جدی بر بازار صنایع دستی گذاشت.
رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع دستی تهران اظهار داشت: با کاهش چشمگیر ورود گردشگر خارجی در عمل فرصتی برای فروش بازارهای محلی یا صنایع دستی شهرهای مهم و بزرگ مهیا نشد، بنابراین برای صنایع دستی نه خریدار داخلی و نه خریدار خارجی در این مدت وجود نداشت.
عبدالهی تاکید کرد: به دلیل بالا بودن نرخ تمام شده تولید و دیگر مشکلات و محدودیت ها، بازار جهانی مناسبی برای فروش صنایع دستی ایرانی وجود ندارد. در چند مدت اخیر، شاهد شکل گیری تورم در تمام بخشهای اقتصادی جامعه بودیم و این تورم نیز به صنایع دستی نیز رسید.
وی ادامه داد: افزایش نرخ مواد اولیه، رشد دستمزد کارگری، هزینه حاملهای انرژی و دیگر مسائل جنبی سبب شده تا تولیدکنندگان در موضع ضعف قرار گیرند. در بحث صنایع دستی نیز این فشارهای اقتصادی بیشتر بوده و نبود بازار فروش مناسب، به تمامی این مشکلات اضافه کرده است. در کنار افزایش تمام هزینههای تولید، فشار اقتصادی بر مردم هم بوده و مشکلات اخیر سبب شده تا قدرت خرید جامعه بشدت کاهش یابد، در نتیجه فعالان صنایع دستی نه تنها نتوانستند بازاری را ایجاد کرده و توسعه دهند، بلکه حتی نتوانستند بازار فعلی خود را حفظ کنند. با کوچک شدن بازار داخلی و افزایش هزینههای تولید، به ناچار تولیدکنندگان فعالیتهای خود را محدود کردند و در نتیجه تولید چندانی در بازار نداشتیم. تمام این مسائل در کنار یکدیگر سبب شده تا شاهد کم رونق بودن بازار صنایع دستی در سطح گسترده باشیم.
رئیس اتحادیه فروشندگان اشیای قدیمی و صنایع دستی تهران همچنین بیان کرد: در این میان برخی به اهمیت صادرات و کسب بازارهای جهانی تاکید دارند. شاید درآمد صادرات به دلار است، اما تورم در ایران براساس افزایش نرخ دلار است و در عمل درآمد صادرات منفعت زیادی برای تولیدکنندگان ندارد، به دلیل وجود مشکلات مختلف در مسیر صادرات، بی ثبات بودن وضعیت اقتصادی در داخل کشور و در نهایت کم بودن سود صادرات، بیشتر تولیدکنندگان ریسک انجام فعالیت صادراتی را نمیپذیرند، مگر آنکه بازارهای مشخصی را مورد هدف قرار دهند و بر آن بازارها تمرکز داشته باشند. در غیر این صورت، تمایلی از سوی تولیدکنندگان برای حضور در بازارهای جهانی وجود ندارد.
عبدالهی در پایان تصریح کرد: شرایط اقتصادی فعلی، بشدت تولیدکنندگان را محتاط کرده است. نبود مزیت رقابتی برای کالاهای صادراتی، کمبود فعالیتهای جدی در راستای بازارسازی برای صنایع دستی ایرانی، نبود حمایتهای دولتی در مسائلی مانند اعطای وام و دیگر مسائل از جمله مشکلات اساسی صنعت صنایع دستی است که سبب شده امیدی به بازار جهانی و صادراتی این بخش وجود نداشته باشد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت اتاق اصناف تهران، تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۱، کدخبر: ۱۰۰۷۸۲، www.otaghasnaftehran.ir