شعار سال: روز قبل از آن هم، فحوای سخنان رئیسی چنین بود. از او هم وقتی درباره منشور حقوق شهروندی سؤال شد، دولت را تخطئه کرد. احمدی‌نژاد و بقایی هم همه هم‌وغم این هفته‌هایشان حمله به دولت مستقر است. آنها همه تخریب‌ها و حملات اصولگرایان به خودشان را کاملا نادیده گرفته و نوک پیکان نقدهایشان به‌سوی دولت است؛ چه نامزدهای اصولگرای درون و برون جمنا تا آخرین لحظه رقابت‌های انتخاباتی بمانند و چه نمانند؛ چه به‌نفع یک نامزد واحد کنار بکشند، چه نکشند آنچه از طراحی انتخاباتی اصولگرایان برمی‌آید این است که حسن روحانی باید یک‌تنه در برابر آنها بایستد. آنها به‌جای ایجاد یک دوقطبی رئیسی- روحانی که نتیجه احتمالی‌اش شکست رئیسی بود، به دنبال ایجاد یک چندقطبی اصولگرایان- روحانی‌اند به امید اینکه در پایان رینگ مناظرات انتخاباتی، به یک روحانی تضعیف‌شده برسند. در آن حالت احتمالی، هر اصولگرایی که برنده شود برد اصولگرایان خواهد بود. آنها احتمالا برای بعد از آن هم به این فکر کرده‌اند که دولتی با شرکت سهامی اصولگرایی تشکیل دهند. مثلا شایع شده که در صورت انتخاب رئیسی، قالیباف معاون اول او شود.

به نظر می‌رسد که اصولگرایان به تجربه دریافته‌اند که در فضای دوقطبی، بخت با آنها یار نیست. انتخابات ٧٦، مجلس ششم، شورای شهر اول، ریاست‌جمهوری ٩٢ و مجلس دهم (در تهران) هم مؤید آن است. در انتخابات سال ٨٤ هم در دور دوم، اگر به‌جای هاشمی رقیب دیگری در برابر احمدی‌نژاد نشسته بود یحتمل برنده او بود. حالا هم احتمالا چشم به رأی شکننده روحانی در سال ٩٢ دوخته‌اند و هم اینکه همه تلاش خود را بکنند تا با گذر و نادیده‌گرفتن دوران هشت‌ساله احمدی‌نژاد، روحانی را بدل به نماد وضع موجود کنند. در چنین شرایطی اگر بتوانند مانند سال ٨٤ انتخابات را به دور دوم بکشانند، احتمال برنده‌شدن یکی از اصولگرایان محتمل‌تر می‌شود؛ نکته‌ای که مصطفی میرسلیم، نامزد حزب مؤتلفه و از مخالفان ایده نامزد واحد، از منظری دیگر به آن اشاره کرده است: «هرچه تعداد نامزدها بیشتر باشد، مشارکت مردم بیشتر می‌شود که این موجب پراکندگی آرا هم می‌شود و ممکن است انتخابات را به دور دوم بکشاند، سپس در مرحله دوم باید به فکر ائتلاف بود».

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی ساعت 24، تاریخ انتشار: 27 فروردین 1396، کد مطلب: 254332: www. saat24.com