شعار سال: در دیدار با مسئول انجمن مطبوعات با موضوعات جالبی آشنا شدم که یکی از آنها احترام ویژه به پیشکسوتان این حرفه و اعزام آنان جهت آشنایی و تبادل تجارب حرفه روزنامه نگاری بصورت مدون و سالیانه به کشورهای مختلف است.

1.چندی پیش فراخوان جشنواره مطبوعات از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران منتشر شد که بخشی از محورهای آن" نگاه منصفانه، نقد مشفقانه"!! بود و نیز قید شده بود که "نفرات اول هر بخشِ جشنواره به خارج از کشور جهت بازدید رسانه ای اعزام می شوند."!

2.سال 86 برای بررسی و مطالعه طرح های اجرا شده در دریاچه"سوان" و اجرای آن در منطقه ساحلی سیترا در نوشهر که قرار بود به بخش خصوصی واگذار شود، از طرف یک شرکت سرمایه گذاری که مسئولیت روابط عمومی آن را بر عهده داشتم به همراه دو تن دیگر که یکی مهندس عمران و کاربلد اجرای پروژه های عمرانی و دیگری که کارشناس گردشگری بود،به ایروان، پایتخت ارمنستان سفر کردم.

در آنجا از طریق یکی از دوستان با رایزن فرهنگی ایران در ارمنستان آشنا شدم و از آنجایی که حرفه اصلی من روزنامه نگاری ست،از ایشان درخواست کردم تا شرایط دیدار من با اعضای انجمن روزنامه نگاران ایروان را فراهم سازد.در دیدار با مسئول انجمن مذکور با موضوعات جالبی آشنا شدم که یکی از آنها احترام ویژه به پیشکسوتان این حرفه و اعزام آنان جهت آشنایی و تبادل تجارب حرفه روزنامه نگاری بصورت مدون و سالیانه به کشورهای مختلف است.

3.در سال های گذشته برخی از همکاران رسانه ای در سفرهایی که استاندار مازندران به کشورهای حوزه دریای مازندران داشته ایشان و هیات همراه را همراهی کردند.صرف نظر از اینکه در بسیاری موارد انتخاب همکاران سلیقه ای و روابطی صورت گرفت و خبرنگاران غرب مازندران سهمی از این موضوع نداشتند،به نفسه حرکت خوبی بود.

4.وقتی که فراخوان فوق الذکر را خواندم و متوجه شدم جایزه نفر اول هر بخش سفر به خارج از کشور جهت بازدید رسانه ای ست،به یاد دوران کودکی افتادم که مادران به بچه ها می گفتند:"اگر شیطونی نکنی و بچه خوبی باشی میبریمت دَدَر"!!

5.ابتدا وسوسه شدم که بر اساس عادت در این جشنواره شرکت کنم اما وقتی به قفسه کتابخانه ام نگاه کردم و چشمم به تندیس های مختلفی که از جشنواره های گوناگون با موضوعات فرهنگی، هنری و رسانه ای افتاد،از خودم خجالت کشیدم!

مقام اولِ بخش سر مقاله در پانزدهمین جشنواره بین المللی مطبوعات و خبرگزاری ها- مقام اول در...مقام دوم در...مقام سوم در...!

در حال نگاه کردن به تندیس ها و لوح ها بودم که یاد شعر غزل سرای معاصر،محمدعلی بهمنی افتادم:

بگو بجز تو که پامال دره ات شده ام/کدام قله نشین را نکرده ام پامال

و اینکه؛بیش از 20 سال فعالیت فرهنگی و رسانه ای، این همه یاداشت و مقاله و سرمقاله،کشف و آموزش این همه شاعر و خبرنگار...دیگر باید چکار میکردم که نکردم!

پایان سخن اینکه؛ آنروز که در جشنواره بین المللی مطبوعات در بخش سرمقاله مقام اول را کسب کردم،مگر برای کسی مهم بود!؟

زمانی که از یک شهر کوچک راهی میشدم و در کنار بزرگان ادبیات این سرزمین داوری جشنواره های ادبی در سطح ملی و منطقه ای را انجام میدادم مگر برای کسی اهمیت داشت!؟

گمان کنم که دیگر بس است.شاید بهتر باشد مثل بچه خوب سرم توی کار خودم باشد. چه دَدَر ببرند چه نبرند!

ببرند یا نه، به کجای زندگی ام بر میخورد !؟ مگر یارانه نشریه ام را ندادند،مگر پس از بیست سال فعالیت رسانه ای بیست ریال تسهیلات و امکانات به من تعلق نگرفت مگر قولش را به من و تسهیلات را به دیگران دادند به کجای زندگی ام بر خورد!؟

لطفا این حرفها هم به شما برنخورد! بگذارید به حساب"نگاه منصفانه،نقدمشفقانه"!

سایت شعار سال، با اندكي تلخيص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی ماز نیوز، تاریخ انتشار: 22 خرداد 1396، کد مطلب: -:www. maznews.ir