شعارسال: «تنگه خیبر» یا «گردنه خیبر» دره و گذرگاهی معروف در رشته کوه هندوکش است که در مرز افغانستان و پاکستان قرار دارد.

این گردنه که قرن‌ها راه داد و ستد و هجوم از آسیای مرکزی بوده اینک حلقه ارتباطى بین پیشاور پاکستان و کابل افغانستان می‌باشد.

این گردنه ارتفاعش از 1070 متر تجاوز نمی‌کند، گردنه خیبر یکى از راه‌هاى عمده هجوم به هند بوده است.

ظاهراً «اسکندر مقدونی» قسمتی از سپاهیان خود را که تحت فرماندهى «هفایستیون» و «پردیکاس» بود از این راه عبور داد و خود راه ساحل شمالی رودخانه کابل را پیش گرفت.

«سلطان محمود غزنوی»، «تیمور لنگ» و «بابر» در لشکرکشى به هند و «نادرشاه افشار» در لشکرکشى از این راه گذشتند.

گذشته از دشواری‌هاى طبیعى، عبور از خیبر به سبب قبایل سرسخت اطراف نیز دشوار بود، از جمله این قبایل قبیله «اَفریدی» است که مردمى گردنکش و آشوب‌طلب بودند و در مقابل هرگونه نفوذ خارجى مقاومت مى‌کردند.

تیموریان که بعداً با کمک صفویه ایران بر هند شمالی و غربی مسلط شدند، مدت‌ها بر این سرزمین حکومت کردند که در تاریخ به «امپراتوران مغولی هند» معروفند و نادر شاه با تصرف دهلی با این که پادشاه تیموری وقت را ابقاء کرد باعث تضعیف این امپراتوری شد و راه برتصرف و استعمار و سپس تجزیه این شبه قاره توسط انگلیسی‌ها هموار گردید.

انگلیسی‌ها اولین بار در 1839 میلادی در اولین جنگ افغانستان و بریتانیا از خیبر گذشتند و دشواری‌های بسیاری دیدند، در دومین جنگ افغانستان و بریتانیا به موجب پیمان «گندمک» در 1879 میلادی خیبر تحت نظارت بریتانیا قرار گرفت.

در سال 1897 میلادی افریدی‌ها گردنه را گرفتند و بریتانیایی‌ها را بیرون راندند و چندى آن را در تصرف داشتند اما سرانجام بریتانیا حفظ و حراست جاده را در مقابل اجرت به افریدی‌ها سپردند.

انگلیسی‌ها که یک قرن‌ونیم پس از عبور نادر از تنگه خیبر، در همین منطقه به دست افغانستانی‌ها قتل عام شدند، هنوز سیاست قدیمی خود در افغانستان و دره سند را تغییر نداده و آمریکا را هم در آن شریک و بار دیگر در افغانستان نیروی نظامی مستقر کردند.

تنگه خیبر که از دومین سال قرن 21 به راه انتقال جنگ افزار برای نیروهای غرب در افغانستان مبدل شده است، دیگر امن نیست و روزی نیست که در آن و مناطق اطراف آن زد و خورد روی ندهد.