شعارسال: در ادامه این یادداشت آمده است: یک گزارش تصویری دردناک، اعصابمان را به هم ریخت. عده ای در یک به اصطلاح مسابقه گرد هم آمده بودند که سگ هایشان را به جان هم بیندازند و ببینند پیروز این میدان کدامین سگ است.

زجرآورتر این که این مسابقه در حاشیه یکی از شهرها اتفاق افتاده و سیلی از جمعیت هم برای دیدن این مسابقه به محل رفته اند و انگار که برای دیدن یک فیلم سینمایی حضور یافته اند با این تفاوت دیگر بلیتی برای این مسابقه تهیه نکرده اند.

هزینه بلیت این فیلم سینمایی اندکی بی تفاوتی، کمی بی رحمی با چاشنی بیکاری و سردرگمی است. هزینه ای که به راحتی برای تماشای یک نبرد خونین داده می شود. راستی چند سوال پیش می آید, عده ای که جمع شده اند تا این مناظر را ببینند، لذت می برند؟ اگر پاسخ مثبت باشد آیا این افراد که در برابر درگیری دردناک این سگ ها لبخندی بر کنج لبانشان می نشیند، در برابر درد و رنج همنوع خود چه حسی دارند؟

نقش محیط زیست در این ماجرا چیست؟ آیا باز هم تکذیب و این که ما خبر نداشتیم و ... می تواند توجیه مناسبی برای رد شدن از این کار زشت و نابهنجار باشد؟

بر اساس اطلاع نگارنده 5 هفته است که این مسابقه در شهرهای مختلف از جمله میانه و خرمدره در حال برگزاری است. آیا نیروی انتظامی، یگان های حفاظت از محیط زیست، مسئولان استانی و محلی از این مسابقه پرطمطراق بی خبر بوده اند؟

آیا برخورد مراجع قضایی با برگزار کنندگان این مسابقات که تصویر نامطلوبی از کشور ایجاد می کند، لازم نیست؟

راستی جایزه برنده این مسابقه به چه کسی تعلق می گیرد، قلاده های طلا برای سگ های اول تا سوم، یا اسکناس های نه چندان ارزشمندی که به صاحبان این سگ ها می رسد؟ فاجعه این جاست که عده ای در این مسابقات شرطبندی های کلان می کنند که باید پرسید نان این قمار قرار است سر کدام سفره برود؟

یقیناً قهرمان این مسابقه؛ سگی است که در پرده دیگر «سگ کشی» وجودش را تباه کرده ایم تا زیر سایه کف و سوت حضار احساس غرور کند و در حالی که خون از لب و لوچه اش می چکد، به حال انسانیت ما بگرید.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار خبر 6 بهمن 1394، کدمطلب: 81935832 (5128837)، www.irna.ir