پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

از مهم‌ترین اهداف کشور تحریم‌گر انتقال درد به کشور هدف است. هر اندازه بتواند استقامت و مقاومت کشور هدف را تقلیل دهد، دستیابی به‌هدف خود را محقق‌تر کرده است. در مقابل، استقامت و مقاومت کشور هدف ابزار پرقدرتی است که می‌تواند مانع تحقق هدف کشور تحریم‌گر باشد. این جملات برگرفته شده از کتاب هنر تحریم‌ها نگاهی از درون میدان نوشته ریچارد نفیو است که مسوول تیم طراحی تحریم‌ها علیه ایران در دوره دوم اوباما بوده است. متاسفانه به‌نظر می‌رسد حکمرانان ما در دوره ترامپ راه‌های مقابله و مقاومت در مقابل تحریم‌ها را به خوبی تشخیص نداده و حتی مبادرت به نوعی خودویرانی کرده‌اند. بی‌تفاوتی آن ها نسبت به تحولات تورم و تاثیر آن بر بودجه یکی از علائم این خودویرانی است.

باید بر روی شیوه‌های تعامل در موضوعات داخلی، خارجی و ... بازنگری شود. دولتمردان باید شهامت به خرج دهند و بپذیرند که در برخی موارد خطا کرده اند. این گونه شاید مردم امید پیدا کنند و دوباره به حمایت و پشتیبانی از برنامه‌های دولت و حاکمیت برگردند. او راهکار خروج از بحران‌های کنونی را نقد منصفانه گذشته و برنامه خردمندانه آینده می‌داند، اما می‌گوید: ما اصلا نمی‌بینیم که دولت‌ها و حاکمیت گذشته خود را نقد کنند و بگویند اگر این کار‌ها را نمی‌کردیم بهتر بود حالا می‌خواهیم خطا‌های قبلی خود را اصلاح کنیم.

برای اینکه بحث ما برای مخاطبان‌، بیش‌تر قابل فهم شود، از یک اتوپیایی آغاز می‌کنیم که رایج است؛ هم بین عوام هم بین نخبگان و آن شیفتگی‌ست بر مبنای یک باور چندین قرنی که یک کشورهایی تولید‌گر نخبه هستند و نخبه‌گرا و یک کشورهایی هرگز نخبه‌پرور نبوده‌اند و نیستند. برای نمونه می شود از شیفتگی نخبگان ما به فرانسه و آلمان نام برد که در برابر سرخوردگی استوار و تاریخی ما نسبت به ایران وجود دارد. چه تفاوت‌هایی وجود دارد میان کشورهایی که نخبه‌پرور می‌شود و کشورهایی که این ویژگی در آن‌ها روشن و قابل لمس نیست؟