شعارسال: بارون را همیشه منشآ خیر و برکت می دونستیم . معمولا اسم بارون که میاد به یاد لطافت و پاکی هوا می افتیم . یادش بخیر قدیما بعد از هر بارون ، هوا آن قدر لطیف و پاک می شد که تا چند روز پس از آن هنوز لطافت هوا را احساس می کردیم . شرشر بارون ، نغمه دل انگیز زندگی بود و در دوران کودکی زیر باران رفتن رویای شیرینی بود که ما را به وجد می آورد .

بسیاری از عشق های رومانتیک با قدم زدن زیر بارون آغاز می شد . در مدرسه چه توصیف ها که در باره بارون نوشتیم و چه نقاشی ها که کشیدیم !

شاعران لطیف طبع ما هم ، با دیدن یک تکه ابر و نم نم بارون ، فوری طبع شعرشون گل می کرد و با بیانی هنرمندانه و تشبیهات زیبا برای بارون شعر می گفتند .

شعر معروف « باز باران با ترانه // با گهرهای فراوان // می خورد بر بام خانه … » را هنوز هم به یاد داریم .اون یکی شاعر هم که اصرار داشت همه چیز را زیر باران تجربه کنیم و یک ریز می گفت : // زیر باران باید رفت // فکر را ، خاطره را // زیر باران باید برد // عشق را زیر باران باید جست ….. ) این شاعران هم دلشون خوشه بارون های اسیدی را نچشیدند تا عاشقی و شاعری از یادشون بره !!

در استان خوزستان زیر بارون از لطافت هوا و نسیم دل انگیز و عشق های رومانتیک خبری نیست . این جا از بارون جز تنگی نفس چیزی نصیب مون نمیشه و بعد از هر بارون مراجعات بیماران با علائم تنگی نفس ، به مراکز درمانی ، چندین برابر افزایش می یابد . حالا مشکل تنگی نفس و افزایش آسم در بین دانش آموزان و مراجعه به بیمارستان ها و نصب کپسول اکسیژن به کنار ، مشکل اینه که ما خوزستانی ها چند سالیست به پدیده ی گرد و غبار اُنس گرفتیم و ریه هامون به ذرات معلق در گرد و غبار عادت کرده است . برای این عادت پذیری ، کلی وقت صرف کردیم و از کار و زندگی مون زدیم تا وضعیت ریه ها را متناسب با غلظت گرد و غبار تنظیم کردیم ، حالا چطوری ناگهان این ریه ها را به باران های اسیدی عادت بدیم؟ ! !

از طرفی دانش آموزان چند سالیست به تعطیلی مدارس به دلیل گرد و غبار عادت کرده اند . حالا دچار نوعی سر درگمی شدند و نمی دونند برای باران های اسیدی هم ، مدارس تعطیل می شود یا خیر ؟ طفلکی ها نمی دونند ابرها که بر آسمان ظاهر میشه ، به رویای شیرین تعطیلی فردا فکر کنند یا باید درس ها را بخونند ؟!

تا حالا کارشناسان برای بارون های اسیدی عوامل متعددی پیش بینی کردند از آلاینده های صنعتی گرفته تا آتش زدن لاستیک ، درخت های نوکارپوس ، سوزاندن مزارع نیشکر ، حفاری چاه های نفت و… البته همه این عوامل یکی پس از دیگری رد شدند و علت همچنان ناشناخته است و کارشناسان مشغول شناسایی عوامل هستند . بعد از شناسایی عوامل ، باید اعتبار این کار پیش بینی شود ، بعد هم مجلس تصویب کند ، بعد هم نتیجه بگیرند با کمبود اعتبارات مواجه هستیم و بعد …

حالا تا این مراحل طی شود ، ما هم دست به کار شدیم و شعرهای بارانی را کمی دست کاری کردیم . شعر معروف ( باز باران با ترانه / با گهرهای فراوان … ) را به این شکل تغییر دادیم :

باز باران / با اسیدهای فراوان // می خورد بر بام خانه // صبح امروز زیر باران // با نفس تنگی ، هراسان // می پریدیم از لب جو // می دویدیم از پی ماسک // کودکی ده ساله دیدم // سرفه هایش بی امان بود // اشک ها بر گونه هایش // مثل جوی آب روان بود / …..

اون یکی شاعر هم که از بارون های ما خبر نداشت و می گفت : زیر باران باید رفت …. نمی دونست که این جا ، زیر باران رفتن کمتر از روی مین رفتن نیست ! و فکر و خاطره را زیر باران اسیدی نمی توان برد .

ما زیر این بارون ها ، نفس مون بند میاد ، حالا چطور عشق را زیر باران بجوییم ؟!

زیر این باران ها // فکر و خاطره و عشق // اسیدی شده اند // گر نَفَس ها همه تنگ اند ولی // با کمی اکسیژن // زیر باران باید رفت …

مردم خوزستان از سال های دفاع مقدس با آژیر قرمز آشنا شده اند و کاربرد آن را خوب می دانند .حالا که باران های اسیدی تکرار می شود ، پیشنهاد می کنیم سازمان هواشناسی وقتی برای خوزستان آسمان ابری و بارانی پیش بینی می کند ، آژیر قرمز را به صدا بیاورد و اعلام کند : آژیری که اکنون می شنوید ، بیانگر وضعیت قرمز است و مفهومش این است که خطر حمله هوایی – ببخشید باران اسیدی – حتمی است . محل کار خود را ترک کنید و به پناهگاه بروید .

با این کار می توان لااقل از بروز بخشی از تنگی نفس ها جلوگیری کرد .

همچنین پیشنهاد می کنیم وقتی ابرها بر آسمان خوزستان ظاهر می شوند ، مراکز درمانی و هلال احمر به حالت آماده باش قرار گیرند . شنیدیم در بعضی کشورها قبل از وقوع رعد و برق و طوفان ، مخابرات همراهی می کند و با کمک زنگ هشدار بر روی گوشی های موبایل ، مردم را از اوضاع جوی آگاه می کند . این راهکار در شرایط فعلی خوزستان ، می تواند مفید باشد و قبل از حمله باران های اسیدی با زنگ اخطار روی گوشی ها ، می توان مردم را مطلع کرد .

بارون های امروزی علاوه بر تنگی نفس ، یک پیامد دیگه هم دارند . یکی از جلوه های چشم نواز این بارون ها،گرفتگی معابر و مسدود شدن خیابان هاست و تازه زمانی که اتومبیل ها تا نیم تنه در آب و گِل فرو می روند ، چشم مون به جمال نیروهای امداد روشن می شود .

یکی دو ساله بعد از هر بارون بیش از آنکه منتظر لطافت و تازگی هوا باشیم انتظار می کشیم تا ببینیم از هر خانواده ، چند نفر راهی بیمارستان ها می شوند و چند خیابان دچار آب گرفتگی می شوند ؟ گاه برای جواب این سؤال ها شرط بندی هم می کنیم . حالا منتظر هستیم شاعر خوش ذوقی پیدا بشه و برای بارون های اسیدی هم شعری رومانتیک بگه !

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت خبری تحلیلی روناش، تاریخ انتشار1آذر1394، کدخبر:...: www.rounash.com