مخمل نمازی را عصر یکی از روزهای بهار، رسانهها از دل قصههای تلخ زندگی اش بیرون کشیدند. زندگیای که هر صفحه و تصویرش قلب بیننده را به درد میآورد.
اما مخمل نمازی سالها با همه این دردها کنار آمد تا جسم نیمه جانش حرمت خانه سیاه دود گرفتهاش باشد و نازلی یکدانه اش بتواند زندگی کند هر چند معلول بنامندش و در و همسایه سربار زندگی بدانندش.
مخمل متولد ۱۳۳۵ بود و درست زمانی که فرزند پنجمش پا به این دنیا گذاشت او نیز بستری شد. همسرش ازدواج مجدد کرد و خیلی زودتر از آنچه بشود فکرش را کرد از یادها رفت.
آنقدر فراموش شد که حتی در ثبت احوال نامش را در میان مردگان به ثبت رساندند و آب از آب تکان نخورد.
و مخمل همه این بیست سال درد کشید و در دنیای تاریک اطرافش مقاومت کرد و با مرگی که هرلحظه تهدیدش میکرد مبارزه کرد.
اما رسانهها که تصویرش را منتشر کردند دنیای اطرافش شلوغ شد. جسم نحیف و شکنندهاش را به بیمارستان منتقل کردند اما آنقدر به دردهایش خو گرفته بود که در هر جابه جایی استخوانهایی را که زیر بار آن همه اجحاف زندگی دوام آورده بود مثل آب خوردن شکستند.
دوربین به دستان و سلفی بگیرانی که زندگی مخمل را مصداق ناتوانی این و آن قرار داده بودند، در اطرافش جمع شدند و با هر عکسی که گرفتند فریاد زدند ما هستیم و تو آسوده بخواب.
عصر روز دوشنبه سوم تیرماه ۹۸ مخمل خانم وقتی چشم از جهان فرو بست باز هم تنها بود. و اگر در همه بیست سال گذشته به خاطر دختر و پسر بازماندهاش با درد و بیماری مبارزه کرد دیروز به واسطه همان فلاشهای دوربینها دست از مبارزه کشید.
مخمل بهار را در رفت و آمد میان بیمارستان، درمانگاه، دهدشت و دیشموک سر کرد اما تابستان را دوام نیاورد و پس از بیست سال و یک ماه درد برای همیشه خوابید.
و حالا نازلی زهرا و برادر معلولش ماندهاند و دنیایی که همه چیز دارد به جز مادر! به جز مخمل!و رسانههایی ماندهاند که مخمل تمام نشده به دنبال کشف مخملهای دیگرند و جامعه ای مانده که رسانههایش نظم زندگی یک انسان را به هم ریخته و او را نسبت به مقاومت و زندگی اش نا امید کرده و حالا هم به دنبال مقصرند.
در ماه قبل فیلمی از یک پیرزن در روستای "سرگچ" بخش دیشموک در شهرستان کهگیلویه در فضای مجازی دست به دست شد که نشان از شرایط سخت زندگی پیرزن در یک خانه مخروبه بدون امکانات اولیه زندگی داشت.
یکی از رسانه های محلی فیلم زندگی این پیرزن را در فضای مجازی منتشر کرد و با او گفت و گو کرد.
مخمل نمازی گفته بود کسی را ندارم که از من مواظبت کند و دخترم هم بدلیل معلولیت نمیتواند این کار را بکند به همین خاطر تابستانها شبانهروز در حیاط خانه هستم و زمستان زیر یک سقف با ۱۰ رأس بز زندگی میکنم.
نازلی زهرا تنها دختر پیرزن ۴۰ سال سن دارد و عقبمانده ذهنی است.
سکینه هم عروس «مخمل» نیز در باره زندگی این مادر و فرزندانش گفت: حدود ۲۷ سال پیش وقتی «مخمل» روی فرزند پسرش باردار میشود ۷ روز بعد از زایمان دیگر نتوانست بلند شود و بک سال بعد هم فلج شد، برای معالجه به پزشک مراجعه کرد اما بینتیجه ماند.
پسر مخمل هم عقبمانده ذهنی است، نازلی زهرا هم عقبمانده است نه میتواند حمام کند نه میتواند لباس بشوید نه میتواند به مادر غذا بدهد و نه میتواند مادر را جابهجا کند.
حدود ۴ سال پیش مخمل را بدلیل ارائه اطلاعات غلط از تحت پوشش کمیته امداد خارج کردند. دختر و پسرش هم تحت پوشش هیچ نهادی نیستند نه یارانه میگیرند و نه تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد هستند.
پس از پخش فیلم زندگی مخمل، رئیس کمیته امداد خمینی (ره) بخش دیشموک از پیگیری مشکلات این پیرزن و فرزندانش توسط کمیته امداد خبر دارد.
رضا ایزدی اظهار داشت: "مخمل نمازی" معلول تحت پوشش بهزیستی بود که در سال ۹۵ از طریق سامانه ثبت احوال مرکز به عنوان فوتی اعلام شد و به همین دلیل از پوشش بهزیستی خارج شد.
او دارای دو فرزند به نام های مصطفی و نازلی زهراست که فرزند پسرش بالغ و از پوشش خارج شد و فرزند دخترش (۴۰ ساله) همچنان تحت پوشش پدرش است.
مدیرکل بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد هم گفت: مشکلات خانم نمازی را بررسی میکنیم و پس از مشخص شدن وضعیتش اقدامات لازم را برای کمک به او و فرزندانش انجام می دهیم.
اکنون که مخمل خانم بار سفر بسته و به دیار باقی شتافته است می طلبد مسئولان سازمان بهزیستی و کمیته امداد، نازلی زهرا و مصطفی فرزندان وی را برای ادامه زندگی شرافتمندانه زیر پوشش قرار دهند.