شعار سال:بارندگی‌هایی اردیبهشت امسال در گناباد و روستا‌های اطراف آن رخ داد که در ۵۰ سال گذشته بی سابقه بود. در ۳ ساعت بیشتر از ۲۰ میلیمتر باران بارید که موجب وقوع سیل شد. خسارت این سیل بیشتر از همه کشاورزان را گرفتار کرد؛ علاوه براینکه محصولات کشاروزی زیادی آسیب دیدند، قنوات روستاهای گناباد هم تخریب یا مسدود شد.

در اثر این سیل ۱۶ رشته قنات آسیب دیدند و ۵ رشته قنات کلا مسدود شدند. در همان روز‌های ابتدایی پس از سیل، ۲ رشته قنات، ترمیم و بازسازی شد و کشاورزان دسترسی دوباره به آب این قنات‌ها داشتند، اما قنات‌ها در روستا‌های بهاباد، سموئی و نوقاب همچنان مسدود ماند. حالا با گذشت حدود ۲ ماه از وقوع این سیل هنوز این سه دهنه قنات بازگشایی نشده است.
 
چند هفته قبل بود که یکی از اهالی روستا حدود ۴۰۰ میلیون تومان از جیب خود هزینه کرد و یک دستگاه موتور برق را  در یکی از چاه‌های منتهی به قنات نصب کرد تا مردم آب داشته باشند. استفاده از آن هم در تمام طول روز امکان پذیر نیست وفقط می‌توان بخشی از محصولات کشاورزی را نجات داد.
 
پنجشنبه هفته گذشته، استاندار و رئیس جهاد کشاورزی خراسان رضوی و برخی مسئولان دیگر شهری برای بازدید از وضعیت روستا‌های گناباد به این منطقه سفر کرده بودند، از کنار بهاباد گذشتند و خداقوتی به روستاییانی که برای نجات محصولاتشان، کار دولت را جلو انداخته بودند، نگفتند. مردم از این رفتار استاندار و مسئولان گله‌مند شدند. هرچند اورانی، رئیس جهاد کشاورزی استان و محمد صفایی، نماینده مردم گناباد در مجلس شورای اسلامی به بهاباد رفتند و از مردم دلجویی کردند.

حاصل سفر استاندار و رئیس جهاد کشاورزی خراسان رضوی به گناباد وعده تخصیص بودجه بود. برای بازسازی کل روستا‌های گناباد حدود ۸ میلیارد تومان بودجه اختصاص یافته که از این مبلغ ۲ میلیارد تومان را بنیاد مستضعفان قرار است تأمین کند. بخشی از این بودجه هم تحقق یافته است.

به نظر می‌رسد که رسیدگی به وضعیت مردم روستای بهاباد، به آخرین نوبت موکول شده است. یکی از اهالی این روستا به خبرنگار ما می‌گوید: حدود ۱۰ هزار هکتار باغ انواع میوه داریم که درحال خشک شدن هستند. هزینه هر تانکر آب حدود ۴۰۰ هزار تومان می‌افتد که برای باغی با این وسعت، حداقل ۸ تانکر آب نیاز است.
 
او از بی توجهی مسئولان نسبت به حل مشکل مردم گلایه می‌کند و می‌گوید: صدای ما را کسی نمی‌شنود. هفته گذشته برخی مسئولان آمدند و وعده‌هایی برای بازگشایی قنات ما دادند. ولی نگرانیم تا این وعده‌ها محقق شود، تمام محصول باغ‌های ما از بین برود.
 
او تصریح می‌کند: اصلی‌ترین نگرانی ما این است که برخی از اهالی بهاباد، قصد ترک روستا دارند و اگر روند رسیدگی به مشکلات این چنینی، ادامه دار باشد، احتمالا بسیاری از خانواده‎‌ها ترجیح دهند جای دیگری برای زندگی انتخاب کنند.

تصاویری که از محصولات کشاورزی در این روستا به دست ما رسیده، نشان می‌دهد که نگرانی کشاورزان بهابادی، به حق است. مساله اینجاست که خالی شدن روستاها از جمعیت، علاوه براینکه باعث از بین رفتن یک نقطه آباد در کشور می‌شود، مشکلات امنیتی را در منطقه چندبرابر می‌کند و به نظر می‌رسد، مسئولان بدون توجه به عواقب تخلیه روستاها و آبادی‌ها، نسبت به حل مشکلات و تأمین آب مورد نیاز کشاورزان، بی‌توجهی می‌کنند.

 شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری  دانشجو، تاریخ انتشار:   13تیر   1400، کدخبر: 946537، www.snn.ir