مالیات ستانی در کشور بتدریج در حال تبدیل شدن به یک ابر چالش ملی است. سازمان مالیات در برابر تغییرات مقاومت داشته و حاضر به اجرای اولویت‌های وظیفه مندی قانونی خود نیست و مالیات ستانی با چند رویکرد حداکثر تلاش برای کندن از فعالان اقتصادی، مالیات ستانی از افراد در دسترس، کم توجهی به فساد‌های درون سازمانی مالیاتی جلو می‌رود. دولت هیچ توجه‌ای به این اصل که مالیات درامد مصرفی دولت نباید تلقی شود نداشته و مالیات را بعنوان منبع هزینه کردی (بجای سرمایه گذاری می‌نگرد). فعالان اقتصادی به روش‌های مالیات ستانی و رفتار خارج از چارچوب ممیز‌ها اعتراض دارند. واقعا با این آشفته بازار، رئیس سازمان مالیاتی، چه حرفی برای گفتن می‌تواند داشته باشد، جر قصه‌های تکراری حسین کرد شبستری؟!

ضعف و فساد آشکار در نظام مالیات ستانی کشور در مسیری است که به زودی مشروعیت مالیات دهی و مالیات ستانی در کشور، زیر سوال می‌رود. سازمان امور مالیاتی بجای تمرکز روی پروژه‌های اصلی خود، متمرکز بر فرعیات و حاشیه‌ها شده است. بعنوان نمونه بجای تمرکز بر چهار هزار شرکت بزرگ و اصلی کشور، کانون خود را روی کسب و کار‌های خرد قرار داده است. از انجام وظایف قانونی خود درباره راه اندازی سامانه یکپارچه صندوق فروشگاهی برای اخد مالیات بر مصرف، سرباز می‌زند. به مسئله فساد‌های ریز و درشت اخلاقی و مالی ممیز‌های سازمان توجهی ندارد و.. بعد، رئیس چنین سازمانی با این وزن، ادعای جلوگیری از سفته بازی‌ها را دارد؟ آقای رئیس همچنین مدعی شده که مالیات از کارمندان را نمی‌گیرد و امسال از ۱۰ میلیون تومان به ۱۲ میلیون تومان حقوق پایه برای مالیات ستانی از کف حقوق رسیده ایم؟ و.. آقای دکتر عزیر، این حرف‌ها را جای دیگر نزن لطفا، اسباب خنده می‌شوید خدای ناکرده. نظام مالیاتی و مالیات ستانی کشور ما دچار آسیب است و مسئولیت کیفری این کار هم مستقیما برعهده مدیران و کارشناسان سازمان امور مالیاتی است.

نظام مالیاتی ایران به شدت با بحران مشروعیت روبرو شده است. بحرانی که باعث رواج کنایه و طعنه بر پیکره مالیات شده ( داروغه ناتینگهام) و حتی ممکن است به نوعی نافرمانی مدنی و مقابله سخت هم بینجامد. مردم می پرسند که مالیات ما صرف چه کارها و اقداماتی می شود و چرا شرایط افراد در روند مالیات ستانی رعایت نشده و با نوعی رفتار مغول گونه و بگیر و ببند منجر به تنش و له شدگی مودی، قصد مالیات ستانی زورکی وجود دارد. مردم می پرسند که چرا به فساد اخلاقی و مالی ممیزهای مالیاتی توجه نمی شود و دارایی انها کنترل نمی گردد؟ مردم می پرسند که چرا قاعده مالیات ستانی از در دسترس ها ، الگوی مالیات ستانی کشور شده و مالیات ستانی نظام مند و اخذ مالیات از صاحبان پولی های بادآورده، مورد کم توجهی است. مردم می پرسند که چرا نظام مالیاتی، عدالت اجتماعی را به اسم یدک می کشد و در رسم، فهمی از آن ندارد. سوالات بجایی که در صورت کم توجهی به آنها، مسلما در آینده بحران مشروعیت نظام مالیاتی کشور را رقم می زند.دکتر کامران ندری، صحبت های انتقادی خوبی در همین حوزه ارایه داده است.

حوزه مالیات در ایران به چند صورت آلوده به فساد و اهمال است. فساد‌ها و اهمال‌هایی که اگر کسی منکر آن شد. در فساد خودش یا کم اطلاعی اش و یا منافق صفتی اش، شک نکنید. ما با فساد برخی از ممیز‌های مالیاتی روبرو هستیم. کشور با مالیات ستانی‌های نادرست و بعضا ناعادلانه مواجه بوده و اعتنایی به تغییر نظام مالیات ستانی و ایجاد نظام یکپارچه وجود ندارد. نکته بعدی، محل هزینه کرد مالیات است. آیا مالیات صرفا باید در راستای تامین هزینه دولت (به هر شیوه که هزینه تراشی کند) مصرف شود؟ ایا مالیات ستانی باید با ارسال ۱۸ بار پیام در یک شب توسط سامانه پیام کوتاه صورت پذیرد (در صورت نیاز حراست یا بازرسی سازمان مالیات، ادله اثباتی قابلیت تقدیم دارد. توجیه نکنید که سامانه دچار اختلال بوده است). با این شرایط، آیا ما با اثرگذاری مالیات بر توسعه و مشارکت طلبی همگانی شهروندان برای توسعه مواجهه هستیم یا رفتار شبیه رفتار داروغه ناتینگهام در اخذ مالیات؟ پرسش آخر اینکه، لطفا با راه اندازی یک سامانه قضایی و وفق قانون، از ممیزان مالیاتی تحقیق شود که دارایی و ثروت خودشان را از کجا بدست آورده اند؟ لطفا خودمان را گول نزنیم. لازم به توضیح است که این بیانات اعتراضی و واقعیات سیاه، به معنای نادیده گرفتن خدمات کارکنان صدیق و باشرافت حوزه مالیات کشور نبوده و نیست.

تحریم به این صنعت لطمات زیادی زد زیرا اکثر دستگاه‌هایی که در صنعت چاپ و لیتوگرافی استفاده می‌شود خارجی هستندو تکنولوژی برتر در این حوزه متعلق به آمریکا و اروپا است.