از زمان تجزیه هند بریتانیا در سال ۱۹۴۷ و متعاقب آن ایجاد قلمروهای هند و پاکستان متعلق به بریتانیا، این دو کشور، درگیر جنگ‌ها، درگیری‌ها و آتش‌بس‌های نظامی متعددی بوده‌اند. اختلاف طولانی‌مدت بر سر کشمیر و تروریسم فرامرزی، علت اصلی درگیری بین دو کشور بوده است، به استثنای جنگ هند و پاکستان در ۱۹۷۱، که در نتیجه مستقیم خصومت‌های ناشی از جنگ استقلال بنگلادش در پاکستان شرقی سابق (بنگلادش کنونی) رخ داد. تقابل هند و پاکستان در حدود 80 سال اخیر به اشکال گوناگون نظیر جنگ اول تا سوم و جنگ کارگل، درگیری ران کوچ و سیاچین،تنش ها ، جنگ های نیابتی رخ داده است. در روز‌های اخیر تنش‌ها میان هند و پاکستان بار دیگر به زدوخورد کشیده شده است. پس از آنکه هفته گذشته تروریست‌ها با ورود از خاک پاکستان به کشمیر تحت کنترل هند، 22 گردشگر را کشتند، دهلی‌نو اعلام کرد این حمله توسط اسلام‌آباد برنامه‌ریزی شده است. هند در تلافی این حمله مشکوک، روز چهارشنبه به مناطقی در داخل پاکستان حمله کرد که بلافاصله با پاسخ اسلام‌آباد زیان‌های قابل‌توجهی متوجه طرف هندی شد. تلفات طرفین اندک و به‌نوعی برابر است، اما از نظر زیان‌ها به‌ویژه در حوزه نظامی طرف هندی ضایعه عمیقی دیده است. دولت هند گفته است که هدف این حملات موشکی سایت‌ها و «زیرساخت‌های تروریستی» بوده‌اند. در میان آنها، مسجد سبحان‌الله در منطقه بهاوالپور در شرق پاکستان هم هدف قرار گرفت. مقامات هندی این مسجد را مرکز «جذب، آموزش نظامی و عقیدتی شبه‌نظامیان» توصیف کرده‌اند که توسط گروه شبه‌نظامی ممنوعه جیش محمد( مسعود اظهر) اداره می‌شود.در سطح بین‌المللی، مسعود اظهر به عنوان یک شخصیت بنیادگرا شناخته می‌شود که مسلمانانی را در سراسر جهان جذب عقاید خود کرده است تا تحت عنوان جهاد یا جنگ مقدس مرتکب قتل و سایر اقدامات تروریستی شوند.

در برداشتی ظاهری با سقوط دولت اسد و ماهیت عاملین داخلی سقوط به نظر می‌رسد وضعیتی شبیه سقوط کابل در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ (۱۵ اوت ۲۰۲۱) رخ داده است؛ حرکت سریع مخالفان دولت مرکزی به سمت شهر‌های مهم و سپس پایتخت و درنهایت خروج رأس نظام سیاسی از کشور و تحویل قدرت طی معامله‌ای پنهان و نانوشته. بر اساس ظاهر بازی ها، این شائبه ایجاد شده که آنچه در تابستان ۱۴۰۰ کابل رخ داد، در پاییز ۱۴۰۳ با شابلون در دمشق کشیده شده است. تحلیل این میدان نیرو نیازمند واکاوی جنبه‌های مخلف بوده و ۱۸ سوالی که سید مهدی طالبی پژوهشگر حوزه بین‌الملل در این خصوص بیان نموده، می‌تواند کمک کار مناسبی در درک بهتر موضوع باشد.

گذشت زمان یا همه‌چیز را ثابت می‌کند یا یک چیزهایی را حل می‌کند.» درباره برنامه جامع اقدام هسته‌ای، گذشت زمان نتوانست همه‌چیز را ثابت کند، اما همان چیزهایی که ثابت شده، قابل توجه هستند.