خبر می‌رسد که قیمت جهانی کاکائو بدلایلی نظیر آلودگی مزارع در دو کشور غنا و ساحل عاج (همراه با کاهش سطح کشت) که عمده تولید کنندگان کاکائوی دنیا هستند، تقریبا دو برابر شده است. برخی از تحلیل کنندگان داخلی، این مسئله را موثر بر افزایش قیمت شکلات در داخل کشور دانسته و استنتاج نموده اند که به زودی شاهد تبدیل شکلات به کالایی لوکس و کاهش حجم فروش و در نتیجه، کوچ تولید کنندگان از بازار کاکائو و شکلات خواهیم بود. تحلیلی آبکی که غافل از چند مولفه انحصاری بودن بازار عمده فروشی کاکائو، سنگین بودگی صنایع داخلی (منجمله صنایع شکلات سازی) و هزینه بالای جمع کردن یا تغییر نوع کار، امکان تغییر شکل تولید و کاهش درصد کاکائوی مورد استفاده در شیرینی و شکلات، طبیعی بودن افزایش قیمت بدلیل تورمی بودن اقتصاد کشور و. است. نکته اصلی داستان اینکه اگر در سنوات گذشته، صنایع شیرینی و شکلات کشور ادعای ارزآوری بالا داشت و خود را بعنوان صنعتی پیشرو و نوآور جازده بود، نه بخاطر ادعا‌های آقایان، بلکه بدلیل استفاده از شکر سهمیه‌ای و یارانه‌ای برای تولید و صادرات آن به قیمت بازار جهانی بود. بدبختی کشور به جایی رسیده بود که شکر یارانه‌ای را می‌گرفتند و پولکی می‌کردند و صادر می‌نمودند و ادعای صادرات داشتند. لعنت بر نافهمی و جهل مدیران اجرایی بی صلاحیت. در مجموع اینکه جای نگرانی خاصی وجود نداشته و صنعت و بازار و مصرف کنندگان، خود را به راحتی با شرایط سازگار می‌کنند.

دبیر انجمن بیسکویت، شیرینی و شکلات می‌گوید: شکلات جزو کالای لوکس محسوب می‌شود. تولیدکنندگان میزان تولید را حدود ۳۰ درصد کاهش داده‌اند و از این پس شکلات را سفارشی تولید می‌کنند.

هرچند اثر کرونا بر کاهش صادرات را نباید انکار کرد، اما اثر افزایش قیمت شکر را نباید از نظر دور داشت. شکر را با ارز دولتی 4200 تومانی بدست می آوردند و با قیمت ارز آزاد 16-20 هزار تومانی و با قیمتی زیر قیمت رقابت جهانی، شکلات صادر می کردند. حال متوجه می شوید که منطق صادرات پولکی در حجم بالا به عراق چه می تواند باشد. شنیدن صحبت های دبیر انجمن شکلات ایران هم جالب است . دبیر انجمن شکلات ایران می‌گوید: پیش‌بینی می‌شود در نیمه دوم سال به دلیل شروع اعیاد نوروز و ژانویه خرید مردم در حوزه شکلات و شیرینی افزایش می‌یابد. صادرات شکلات به ونزوئلا ۱۵ درصد کاهش یافته است.