اینکه اجازه بدهیم هر وکیل و وزیری در دوره صدارت و وکالت خود هر نیشکری بخورد و در انتها با انواع توجیه گری پاسخگویی را کنار نهاده و سکوت اختیار کند، سنگ روی سنگ توسعه بند نمی‌شود. از جواد اوجی وزیر سابق نفت می‌پرسیم که چقدر درباره خط تاپی و آی پی هشدار دادیم؟ خجالت نمی‌کشید که آنقدر ویترین چینی مدیریتی نمودید و به اشکال ناشایست و زشت، وعده‌های گل درشت هاب گازی داده و موقعیت‌های راهبردی کشور را نابود کردید؟ ما به دادگاه عدل الهی کاری نداریم و دخالت در امور امر مطلق نمی‌کنیم، ما همین جا شما را به پاسخگویی وادار خواهیم کرد. چقدر در عرض سه سال حقوق رو فیشی و پشت فیشی گرفتی جناب جواد اوجی؟ چقدر کشور را بدلیل شهوت کسب قدرت با سطح صلاحیت غیرکافی (تاکیدا عرض می‌گردد غیرکافی و آمادگی مناظره دانشگاهی یا در رسانه ملی با شما را داریم) به عقب راندید؟ جناب زنگنه، همین سوالات و شرایط را با اندکی تغییر از شما هم داریم. اطلاع یافتیم که طالبان از آغاز «پروژه مهم» خط لوله تاپی که گاز را از ترکمنستان به کشور‌های افغانستان، پاکستان و هند انتقال می‌دهد، خبر داده است.

عوام زدگی و شعار گرایی متاسفانه تبدیل به بخش غیرقابل انکار از منظومه مدیریتی کشور شده است . عدم تعریف قوانین تنبیهی و بنوعی ضعف نظام نظارتی، بر تشدید این سنت نادرست افزوده است. وقتی از منظومه گازی و هاب گازی حرف می‌زنیم باید به بحث سرمایه گذاری روی استخراج، گاز رسانی در سطح ملی (صنعتی و خانگی)، صادرات گاز، تنوع بخشی به محصولات و خروجی‌های صنعت گاز، حضور در کلیه طرح‌های مرتبط با گاز در سطح منطقه، گاز و تحریم ها، گاز و امنیت ملی و ... توجه داشته باشیم. سوال اینجاست که آیا با یک پیمان نامه مشترک، ما به آرزوی گازی خودمان نزدیک شده ایم؟ حیف که رسانه مقید به چارچوب است. مطمئن هستیم که افزایش مطالبه گری و نقد گزارشات و عملکرد‌ها توسط رسانه‌های تخصصی، فضا را برای بهبود عملکرد و ارتقا وظیفه مندی مدیران در دستگا ههای اجرایی فراهم می‌کند. کشور نیازمند هاب گازی بوده و اراده ملی بر تحقق آن تعلق گرفته است، لذا اجازه نمی‌دهیم که هر حرکتی را به اسم هاب گازی پنداشته و مانور تبلیغاتی روی آن صورت گیرد. قابل توجه عزیزان ما در شرکت ملی گاز، وزارت نفت، وزارت امور خارجه.

ایران سال‌هاست رویای تبدیل‌شدن هاب گازی منطقه را در سر دارد. اما موانع بسیاری بر سر راه بوده و هست که هر بار این مسیر را دشوارتر می‌کند. به نظر می‌رسد دولت سیزدهم در روزهای پایانی خود و به دنبال مواجهه با بحران ناترازی گاز، در تلاش است تا گام برداشتن در این مسیر را به نام خود بزند. در این راستا، حدود یک ماه پیش تفاهم‌نامه‌ای بین نماینده ویژه فدراسیون روسیه و جواد اوجی، وزیر نفت، با هدف توسعه و تقویت همکاری دو کشور در زمینه گاز امضا شد. در راستای انعقاد تفاهم‌نامه‌ای با روسیه به جهت واردات گاز و قرارداد سواپ گاز ترکمنستان از طریق ایران به عراق، بار دیگر موضوع تحقق رویای هاب گازی مطرح شده است. با توجه به ظرفیت‌های ایران و روابط بین‌المللی آیا چنین رویایی محقق خواهد شد؟ باید از سازمان بازرسی کل کشور ، دیوان محاسبات و سایر نهادها و دستگاه های بازرسی و امنیتی پرسید که چه توضیحی درباره دستاوردهای وزیر نفت در این خصوص دارند؟

ترکمنستان در حال حاضر به عنوان بخشی از قرارداد سواپ گاز با جمهوری آذربایجان، گاز به ایران ارسال می‌کند. دو میلیارد متر مکعب گاز به مناطق دورافتاده شمال شرق ایران که نیاز به سوخت دارند، ارسال می‌شود و ایران، میزان مشابهی گاز را به جمهوری آذربایجان ارسال می‌کند. در نتیجه، به واقع این جمهوری آذربایجان است که خریدار گاز ترکمنستان است. تهران ظرفیت خط لوله را با هدف افزایش حجم سواپ سالانه جمهوری آذربایجان و ترکمنستان، به ۵.۵ میلیارد متر مکعب افزایش داده است. موفقیت ظاهری این مدل، الهام بخش پروژه‌های بیشتری از این دست بوده است. مقامات ترکمنستان و عراق در نوامبر، در عشق آباد ملاقات کردند تا در خصوص چشم انداز سواپ مشابه، تا سقف ۹ میلیارد متر مکعب سالانه در یک دوره پنج ساله، گفتگو کنند. باز هم ایران به عنوان واسطه عمل خواهد کرد. در واقع برای ترکمنستان و تصمیماتش برای صادرات ذخایر عظیم گاز طبیعی خود به غرب، ایران یک پلن وسوسه‌انگیز و همچنین ارزان و سریع است، اما این نگرانی وجود دارد که تحریم‌های غرب مشکلاتی ایجاد کند. رویای ارسال گاز به اروپا، ساخت خط لوله ترانس کاسپین (TCP) بوده است که ترکمنستان را به جمهوری آذربایجان متصل می‌کند. این راه حل بیش از ۲۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. اما یک مانع ژئوپلیتیکی که نمی‌توان نادیده گرفت، مربوط به روسیه است. مسکو با وجود این که کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر که اجازه ساخت یک خط لوله گازی زیردریایی از ترکمنستان به آذربایجان را می‌دهد را در سال ۲۰۱۸ امضا کرد، مخالفت خود را با تکمیل خط لوله TCP به هر شکلی پنهان نکرده است. جدیدترین جایگزین خط لوله TCP که مورد بررسی ترکمنستان قرار گرفته است، شامل نقش فعال‌تر ترکیه به عنوان یک مسیر ترانزیتی است. در کمیسیون بین دولتی ترکمنستان و ترکیه در زمینه همکاری اقتصادی پیرامون امکان ترانزیت گاز ترکمنستان به ترکیه از طریق ایران که ششم دسامبر در عشق آباد برگزار شد، گفتگو‌هایی انجام شد. لازم به توضیح است که قرارداد سواپ گاز جمهوری آذربایجان با ترکمنستان و ایران تحریم نشده است و قرارداد فعلی شرکت دولتی بوتاش ترکیه برای واردات گاز از ایران، همیشه از تحریم‌ها معاف بوده است.

هادی بیگی نژاد عضو کمیسیون انرژی مجلس ضمن اشاره به تیرگی روابط ایران و ترکمنستان در دولت قبل، روایتی از مکاتبه محمدجواد ظریف با شورای عالی امنیت ملی و ابراز گلایه وی از رویکرد وزارت نفت در برخورد با ترکمنستان در قضیه گاز بیان کرد.بیگی نژاد با بیان اینکه متاسفانه آقای زنگنه و کلیت دولت در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی کاری کرد که رابطه اقتصادی و سیاسی ایران و ترکمنستان به شدت تحت شعاع قرار گرفت، گفت: این وضعیت به گونه‌ای بود که حتی صدای آقای ظریف را هم درآورده بود و ایشان در یکی از مکاتباتی که با شورای عالی امنیت ملی داشت گفته بود "در حالی که وزارت خارجی با تلاش زیاد برای محصولات ایرانی مشتری پیدا می‌کند، ولی آقای زنگنه آن مشتری‌ها را می‌پراند".

با محکومیت ایران در داوری بین‌المللی، حکم آمد که ۱.۶ میلیارد دلار بدهی به ترکمنستان باید از محل منابع بلوکه شده تسویه شود. آمریکا مجوز داد و بانک TBI عراق طبق حکم بین‌المللی، این پول را به حساب ترکمن‌ها ریخت. در ایران، اما وزیر نفت (جواد اوجی) گفت با دیپلماسی انرژی، طلبمان از عراق «وصول» شد.

سال گذشته میلادی ترکمنستان و ایران بر سر نحوه پرداخت پول گاز وارداتی ایران از این کشور به اختلاف خوردند که این اختلاف باید هرچه سریع‌تر حل شود.در حال حاضر دو کشور قصد دارند اختلاف خود را به دادگاه بین‌المللی بکشانند. باید توجه داشت که اختلافی که به نظر بین دو کشور همسایه ایجاد شده است می‌تواند تأثیرات بسیار گسترده‌تری را بر بازار جهانی انرژی بگذارد. اگر اختلاف دو کشور حل نشود، این مسئله می‌تواند بر دیگر کشورها نظیر هند که به دنبال یافتن منابع انرژی در آسیای مرکزی طی سال‌های آینده است تأثیرگذار باشد.

خط لوله انتقال گاز تاپی یکی از سناریوهای پیش طراحی شده آمریکاست تا حضور ایران را در معاملات انرژی وخطوط انتقال آسیای مرکزی تضعیف و حتی حذف کند.

یک کارشناس انرژی گفت:در حالیکه چین بااحداث چهارمین خط لوله واردات گاز از ترکمنستان را افزایش می دهد،طولانی شدن نزاع ایران و ترکمنستان،حضور ایران در بازار این کشور را تهدید می‌کند.

مدیرعامل شرکت ملی گاز از پایان صادرات گاز رایگان به ترکیه و تسویه کامل بدهی گازی به این کشور خبر داد و گفت: از این به بعد صادرات گاز به ترکیه به روال معمول انجام خواهد شد و پول آن دریافت می‌شود.

جمهوری آذربایجان در آستانه ارسال گاز خود به غرب اروپا تا پایان دهه جاری قرار دارد، اما این کشور باید برای تامین نیاز داخلی خود از کشورهای دیگر گاز وارد کند. به گزارش خبرگزاری رویترز، آذربایجان دارنده یکی از بزرگ‌ترین‌ میادین گازی جهان یعنی میدان شاه دنیز در دریای خزر است، اما این کشور مرحله بعدی تولید گاز این میدان را تا سال 2020 به کشورهای یونان، ایتالیا، ترکیه و دیگر کشورهای علاقه‌مند به کاهش وابستگی‌شان به گاز روسیه پیش فروش کرده است.

نبود خط لوله حیاتی عسلویه به دامغان موجب شده است تا کشور با تولید روزانه ۷۵۰ میلیون متر مکعب گاز هنوز به واردات گاز از ترکمنستان نیازمند باشد.

نخست‌وزیر ارمنستان در دیدار با سفیر ترکمنستان در این کشور از طرح انتقال گاز ترکمنستان به ارمنستان از طریق ایران استقبال کرد.

صادرات گاز ترکمنستان به ایران قطع شد.

نیمه نخست سال 2009 میلادی (زمستان 86 و بهار 87) زمانی بود که دولت نهم در سال پایانی خود قیمت خرید گاز از ترکمنستان را 360 دلار تعیین کرد، رقمی که 9 برابر قرداد نخستین و تقریبا به دو برابر حجم ابتدایی بود.

مدیرعامل شرکت گاز مازندران از کمبود 2.5 میلیون متر مکعب گاز با قطع گاز از سوی ترکمنستان در این استان خبر داد و گفت: احتمال افت فشار و قطعی گاز در روزهای آینده وجود دارد و مردم با صرفه‌جویی مانع قطعی شوند.