یکی از چالش‌هایی که از سال ۱۳۹۶ کشور ما با آن مواجه شده، افزایش آمار مهاجرت است. این روند البته با پاندمی کرونا بسیار کاهش پیدا کرد و دلیل آن هم وجود قوانین سخت‌گیرانه در بسیاری از کشور‌ها برای پذیرش افراد خارجی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و درمانی بود. بعد از پاندمی کرونا، به‌یکباره موج مهاجرت از ایران افزایش چشمگیری پیدا کرد و دیگر مختص دانشجویان و نخبگان نبود. این بار موج مهاجرت به جامعه پزشکی و پرستاری رسید و حتی در دو سال اخیر جامعه کارگری هم با موج مهاجرت کارگران به کشور‌های همسایه مواجه شد. مشکلات معیشتی دیگر تنها مربوط به قشر محروم جامعه نیست. از پزشک و پرستار بگیر تا مهندس و معلم همه و همه با مشکلات معیشتی مواجه شدند و در این بین، جامعه خلبانی هم نتوانست از این قاعده مستثنی بماند. بر مبنای اطلاعات موجود فقط ۴۷ خلبان از یک ایرلاین بخش خصوصی و ۶۴ خلبان از ایرلاین اصلی ایران - ایران ایر- به دلیل کاهش میزان دریافتی و برابری آن با قدرت خرید ریال و البته مشکلات دیگری که در این حوزه وجود دارد حالا در کشور‌های دیگر و با هواپیما‌های عمدتا کم کارکرد و نو فعالیت می‌کنند.

این تصورات ساده اندیشانه که مهاجرت اثری بر کشور ندارد، هر کس هر طور که دوست دارد می‌تواند زندگی کند، آمار ورود نخبگان به کشور فلان طور است و. باید کنار گذاشت و ملاحظات سیاسی را تعطیل کرد. کشور و منافع ملی و منابع بینانسلی تمدن ساز کشور، در معرض خطر قرار گرفته است. لطفا به بحث مهاجرت حساس باشید.

مهاجرت پدیده رایج سال‌های اخیر که اگرچه برای برخی از افراد آرزوست، اما در حقیقت، زنگ خطری است که توجه هرچه بیشتر مسئولان مربوطه را می‌طلبد.