سال های سال است که حوزه مدیریت اجرایی کشور دچار بحران مشروعیت مدیر ناشی از بی صلاحیتی ها، عدم شایسته سالاری و محفل گرایی سیاسی و باندبازی شده و سیاسیون با برچسب های تاریخ گذشته و به فساد رسیده جناح راست و چپ، قصد توجیه و ماست مالی این بحران را دارند. در برخی از حوزه ها نظیر اموزش و پرورش و آموزش عالی، شدت تخریب این بحران به حدی است که آینده بینانسلی کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. نگاهی به وضعیت معدلی دانش آموزان، خود گویای بخشی از واقعیت پشت و روی پرده است. آیا وقت پاکسازی نظام اداری کشور از بی صلاحیت ها و کم صلاحیت های مدیریتی فرا نرسیده است؟ یادمان نرود که پهلوی دوم ، دو ضربه سخت را از توسعه نامتوازن و تندروی ها و پلشتی هسته سخت( سلیقه محوری،تفسیر به رای قانون و خود بزرگ تر از سیستم بینی و فساد اقتصادی حوزه امنیتی) خورد. سوال ما از رئیس جمهور عزیزمان این است که بنظر شما با توانمندی مدیریتی موجود در وزارت آموزش و پرورش ، می توان رسالت توسعه ای و تمدنی پذیرفت؟ با کدام مجوز شرعی، قانونی و اخلاقی، باید با خودمان تعارف کنیم؟

محسن حاجی میرزایی وزیر اسبق آموزش و پرورش مدعی است که بزرگترین فرصت سوزی جامعه ما در تعلیم و تربیت اتفاق افتاده است چراکه ما از ظرفیت این نهاد به درستی استفاده نکرده‌ایم. آینده جوامع به وسیله آموزش و پرورش کشورها ساخته می‌شود و ایجاد شایستگی‌هایی در جامعه برای مواجهه موثر و فعال با آینده، محصول آموزش و پرورش پویا و فعال است و .... . ضمن پذیرش بی کم و کاست فرمایشات ایشان ، باید پرسید که دوره خود شما چطور بود؟ پایگاه تحلیلی خبری شعار سال ، کم به شما هشدار مشفقانه داد؟ چقدر با انتصاب شما مخالفت نموده و می گفتیم که صلاحیت تجربی لازم را ندارید؟ چه کسی شنید؟ خودتان حتی ما را بعنوان نیروی مزاحم می دیدید؟ یادتان هست؟!

حسین ثقفی، دبیر شاغل در مشهد نوشت: دقت در سیر علمی و عملی آموزش و پرورش از دیر باز تا امروز و به خصوص در در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که در بیشتر مواقع نیاز مخاطبان، حال چه معلم و چه دانش آموز، کمتر وگاه هرگز مورد توجه واقع نشده است.