کمتر از ۴۰۰ شرکت دولتی، بالغ بر ۵۰ درصد بودجه کشور را می‌بلعند و تعداد معدودی از آن‌ها سودآور بوده و مابقی عموما با رانت و انحصار بدست آمده، خود را بر گرده شهروندان و دولت تحمیل کرده اند. این اول داستان است. بعد از این داستان با داستانی به مراتب فاجعه آمیزتر بنام شرکت‌های تابعه دولت برخورد می‌کنیم. شرکت‌هایی که سهام دولت در ان‌ها، کمتر از ۵۰ درصد است. وضعیت شرکت‌های وابسته، مشابه صیغه مادام العمر یا ٩٠ ساله است که اگر چه دولتی محسوب نمی‌شوند، اما دولت‌ها تمام امورات خود را از طریق آن‌ها انجام داده اند و البته عمده‌ترین تخلفات نیز در همین شرکت‌ها اتفاق می‌افتد! کشور ٧ نهاد نظارتی دارد، چرا سازمان حسابرسی به صورت‌های مالی این شرکت‌ها رسیدگی نمی‌کند؟