هیات دولت سیزدهم در ۲۵ مردادماه سال 1402 علیرضا زاکانی شهردار تهران را به عنوان نماینده ویژه در مدیریت آسیب‌های اجتماعی در شهر تهران انتخاب کرده بودند. عبدالمجید رحمانی دبیر مرکز رصد، پایش و آسیب‌های اجتماعی کلانشهر تهران از استمرار حکم شهردار تهران به عنوان نماینده رئیس جمهور در مدیریت آسیب‌های اجتماعی شهر تهران خبر داد. در واقع، پزشکیان رئیس جمهوری کشورمان در دولت چهاردهم هم با این سمت موافقت کرده است. منتقدین می پرسند تا کی کشور باید شاهد انتصابات کیلویی و غیرتخصصی و سیاسی باشد؟ زاکانی بر اساس کدام صلاحیت، توانمندی و یا عملکرد ، شایستگی این تمدید حکم را داشت؟ زاکانی در خصوص اعتیاد به ویژه معتاد متجاهر، کودک کار و خیابان، حاشیه نشینی، متکدیان و توانمندسازی خانواده آسیب دیدگان چه کاری برای تهران کرده است و دارای چه عملکرد و برنامه شاخصی است؟ اقای پزشکیان ،چرا به شهروندان تهرانی ظلم می کنید و دین و دنیای خود را برای معاملات و مبادلات سیاسی می سوزانید؟ آیا قبول ندارید که دوره افرادی مثل زاکانی گذشته است؟ ایا قبول ندارید که مردم تمایلی به افراد قائم شونده پشت ماسک انقلابی و سنگ زننده به دو بعد جمهوریت و اسلامیت ندارند؟

سال هاست که شهرداری تهران وعده به سامانی کودکان کار و خیابان و زباله گردی کودکان را می دهد. همین مثلا شهردار انقلابی، جناب آقای از خود ممنون( راکانی)، حداقل سه بار وعده رسمی سامان دهی کودکان کار و خیابان و زباله گردی کودکان را داده است و قرارگاه های بی قراری که ساخته و ادعای ساختنش را داشته است (نیابتا از طرف ما از زاکانی بپرسید معنای قرارگاه چیست؟). اخیرا هم مجددا زاکانی شعار سامان دهی سر داده و طرحی را هم ارایه نموده که نیامده مورد انتقاد جدی سازمان های مردم نهاد قرار گرفته است. تقلیل موضوع کار کودک به ضعف در اجرای سیاست‌ها و نه ضعف درسیاستگذاری، نگاه جرم‌انگارانه به کودک و کار کودک و بی‌توجهی به عوامل ایجاد کار کودک از دیگر نقدهای این بیانیه دربارهٔ طرح شهرداری تهران است.امضاکنندگان بیانیه از مسئولان پرسیده‌اند: «اگر فعالیت کودکان در خیابان تحت سلطه باندهای مخوف است تا کنون چند نفر از سردسته باندها دستگیر و به افکار عمومی معرفی شده‌اند؟»

زاکانی شهردار تهران در نشست تبیین طرح‌های مدیریت آسیب‌های اجتماعی کلان‌شهر تهران در فرهنگسرای بهمن مدعی شد که ۵ موضوع اعتیاد به خصوص معتادان متجاهر، کودکان کار، تکدی‌گری، فساد اخلاقی و حاشیه‌نشینی به عنوان ۵ اولویت قرارگاه اجتماعی شهرداری تهران هستند. از جناب شهردار می پرسیم که اولا معنای قرارگاه و قرارگاه سازی را توضیح دهند ( اگر مشکلی وجود داشت ، داوطلبانه در خدمت هستیم)؟ بفرمایند در چه زمانی از قرارگاه سازی استفاده می کنیم و چه ساخت و ساختاری باید داشته باشد و شیوه نظارت چگونه تعریف می شود( جناب شهردار، قرارگاه سازی با قرارگاه بازی، دنیا دنیا تفاوت دارد) نکته دیگر اینکه، ورود به بحث آسیب های اجتماعی ، ورودی تخصص محورف لایه دار و تدریجی و همه جانبه و چند هدفه است. همکاران شما در شهرداری، اکثرا چنین وزنی ندارند که برادر عزیز. لذا، نتیجه کار از همین الان مشخص است و تقاضا داریم برای خودتان هم که شده ، حرف های گل درشت و شومن بازی را کنار بگذارید. اصل اول برنامه ریزی واقع گرایی است اخوی.

نفیسه آزاد، پژوهشگر جامعه‌شناسی شهری گفت: مطالعات روی محله‌هایی که جمع‌آوری معتادان روی آن‌ها انجام شده نشان می‌داد که بعد از ساماندهی‌های ضربتی، آسیب به محله‌های مجاور یا حتی محلات دیگر منتشر شد است: «ما نمی‌توانیم آسیب را در شهر تهران دستکاری کنیم و انتظار داشته باشیم تبعات آن در همان محله بماند. انتشار آسیب لزوما به محلات مجاور هم نیست، یعنی در زمینه آسیب‌های اجتماعی فرحزاد به هرندی وصل است، هرندی به خلازیر وصل است حتی اگر این مناطق به لحاظ جغرافیایی مجاور هم نباشند.»