واژه ذکر در معنای یاد است. پروردگار می‌گوید که با یاد خدا، دل‌ها آرام می‌گیرند. ذکر را نباید تکرار پشت سر هم عباراتی ورد گونه پنداشت. ذکر نوعی به زبان آوردن حکیمانه صفات و اسما الله، متناسب با شرایطی است که فرد درگیر آن می‌باشد. کسی که گشایش می‌خواهد باید یا فتاح بگوید نه یا قهار. کسی که جایگاه می‌خواهد باید یا رافع بگوید و همانند آنها. موثر افتادن ذکر بستگی تام به انتخاب درست نوع ذکر، رعایت چارچوب‌های رفتاری و عملکردی گوینده ذکر (پاک بودن، نیت درست داشتن، اصلاح تدریجی خود، پیشگام شدگی برای دیگران در حد خود، تصحیح خواست‌ها و همانند آنها) دارد. حال سوال می‌شود که شیوه اثرگذاری ذکر چگونه است و نمونه‌های از اذکار مفید و تجربه شده با توجه به شرایط و مشکلات جامعه، کدامند؟ در ادامه به چهار ذکر بسیار نافع از امام صادق اشاره می‌شود.

در ابیات عامه اصطلاحاتی همانند دعا (خواست)، ذکر (یاد کردن، خواندن)، مناجات (حرف دل زدن و گفت و شنود دوستانه نمودن)، ورد (کلمات خاص دارای اثرات فعلی و ایجاد کنندگی) و مواردی همانند، یکسان فرض می‌شود. این در حالی است که هر یک از این امور ضمن شباهت‌هایی چند با یکدیگر، خواص، کارکرد و شرایط خاص خودش را دارند. از جمله ذکر‌هایی که در ادبیات دینی برای نجات از غم و اندوه و برآورده شدن حاجت مردم سفارش شده (مشروط به پاک نمودن خود با استغفار یا طلب بخشش و مغفرت کردن و توبه در معنای تغییر دادن راه نادرست به درست و همچنین کنار نهادن غفلت و توهم در بیان خواسته‌ها و حوائج)، ذکر یونسیه یا بخشی از دعای حضرت یونس (ع) برای نجات خویش از شکم ماهی است. این ذکر در آیه ۸۷ سوره انبیا آمده است. مرحوم علامه طباطبایی، تاکیدات بالایی بر استفاده از ذکر یونیسه داشتند. التماس دعا