سیاست پذیرش مهاجر در کشور ما بشکلی اشتباه بشدت رویکرد امنیتی و انتظامی یافته و از سیاستگذاری و مدیریت فنی و علمی دور شده است. سلیقه گرایی به حدی است که وزیر کشور قبل با نوعی پرده پوشی، پذیرای حجم بالایی از افاغنه به کشور بشکلی قانونی و غیرقانونی می‌شود و حتی شایعات مربوط به تابعیت و صدور شناسنامه ایرانی مطرح می‌شود. اما داستان در چند ماه بعد به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و طیف وسیعی از اقدامات افغان هراسی در کشور شکل می‌گیرد. جای تاسف داستان آنجاست که حتی امار دقیق افغانی‌های وارد شده به کشور را در اختیار نداریم و ادعای تامین امنیت را هم می‌کنیم؟ حسین میرزایی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفتگویی تخصصی، به ابعاد گوناگون موضوع مهاجر پذیری و بیگانه هراسی، اشاره داشته که در ادامه متن منعکس گردیده است.

وضعیت اتباع (خصوصا افغانی) و پیامد‌های حضورشان در ایران، به آرامی در حال تبدیل شدن به یک چالش موثر بر امنیت ملی است. وزیر کشور دولت سیزدهم با در چراغ سبز و مخفی کاری مکرر و صحبت‌های دوپهلو، فضا را برای ورود افسار گیسخته اتباع افغانی به داخل ایران فراهم نمود. برخی از تحلیل گران معتقدند که این برنامه نمی‌تواند صرفا برنامه وزیر کشور بوده باشد و بنوعی اراده حاکمیتی در اجرای آن نقش داشته است (علل مختلفی هم برای توجیه اجرای آن بر سر زبان هاست: نظیر جوان سازی جمعیت، سپر انسانی، امنیت بخشی به مرز‌های شرقی، همکاری در تحریم، استفاده از کمک‌های جهانی و غیره). حال در دولت چهاردهم، کشور در حال بستن پیچ شل شده دولت قبل در قالب سامان دهی به اتباع (خصوصا افغانی ها) بوده و متوجه شده که هزینه فرهنگی، انتظامی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی بالایی بر کشور تحمیل شده است. همان گروه منتقد الان می‌پرسند که آیا واقعا می‌توان پذیرفت که حوزه حاکمیتی متوجه پیامد‌های این کار نبوده و بعد از گذشت یک سال متوجه وخامت این برنامه شده است؟ به هر صورت، بنظر می‌رسد که تصمیم قاطع درخصوص نوع برخورد با اتباع بیگانه، یکی از چالش‌های سنگین کشور بوده و باید با قید فوریت درباره آن چاره اندیشی شود.

داغ کردن اخبار جعلی و واقعی جدید و حتی تاریخ گذشته (مربوط به سال‌های پیش) درگیری و اختلافات بین شهروندان ایرانی و افغانی (نظیر بازنشر برخی از اخبار مربوط به جنایات تعدادی از افغانی‌ها در ایران، درگیری‌های مرزی، عربده کشی تعدادی از افغان‌ها برای ایرانی‌ها و بالعکس، رفتار‌های نامناسب موردی اعمال شده برای برخی از افغان ها، گروگان گرفتن برخی از ایرانی‌ها توسط افغان‌ها، بحث آب مرزی و مواردی همانند)، فضا را برای نوعی تفرقه قومی- ملیتی، دینی (شیعی- سنی) و کاهش عوامل وحدت بخش (بان، دین، همجواری و همسایگی و ...) فراهم می‌کند. افغان هراسی ؛ سناریوی جدید سرویس‌های امنیتی خارجی است که با کمک برخی از عوامل آشنا به زبان فارسی از درون افغانستان و شبکه فارسی منافقین، در حال دامن زدن بوده و هشیاری ویزه نهاد‌های امنیتی را برای مداخله گری فعال می‌طلبد. از ائمه جمعه تقاضا می‌گردد با قید فوریت به بحث وحدت جهان اسلام، ورود موثر کنند. از آیات عظام شیعه و مولوی‌های والامقام اهل سنت، تقاضای ورود موثر به موضوع را داریم. عقبه این داستان بشکلی رسوا مشخص بوده و روش‌های خنثی سازی آن نیز نسبتا شفاف است.