سالانه کشور به ۱.۴ تا ۱.۶ میلیون تن روغن خوراکی نیاز دارد که معادل تقریباً ۳ میلیون تن دانه روغنی اعم از آفتابگردان، سویا، کلزا، کاملینا و… می‌شود. در حال حاضر بخش کمی از دانه‌های روغنی در کشور کشت می‌شود و بخش اعظمی از آن‌ها وارداتی است. به گفته فعالان این بازار تولید روغن در کشور ۹۵ درصد وابستگی ارزی دارد که این امر جای سوال دارد. چرا دانه‌های روغنی در کشور کشت نمی‌شود؟

فرهنگ عامه در چنین موقعیتی از جنس خوب حرف می‌زند (قیاس مع الفارق). یعنی چی که در حال حاضر کمتر از ده درصد نیاز کشور را خودمان تولید می‌کنیم در حالی که قانون ما را موظف نموده که بالغ بر ۷۵ درصد نیاز کشور را در داخل تولید کنیم و آنگاه با نگاهی گل و بلبل آرزو کنیم که خودکفایی به ۵۰ درصد برسد؟ به مدیران و کترکنان شرکت بازرگانی دولتی حقوق ندهید و بخواهید بعد از خودکفایی ۵۰ درصدی حقوق دریافت کنند. بنظر می‌رسد عزیزان مسخره بازی و باری به هر جهت بودگی را با برنامه ریزی اشتباه گرفته باشند.