مهدی منتظر قائم در یادداشتی انتقادی نوشت: من به رغم این که اهل شخصی‌نویسی نیستم و فضای مجازی را نیازمند برخورد احتیاط‌ آمیز می‌دانم، به نوعی مجبور شدم تا متن حاضر را تقدیم دوستان کنم. چندی پیش، برای چندصدمین بار البته، با چند دانشجوی عزیز خودم صحبت از «اخلاق در فضا‌های آموزشی و پژوهشی» بود و لاجرم من به سخن آمدم و چند حکایت از بین صد‌ها مورد قطعی را ذکر کردم. در نهایت، اصرار و انکار بی‌ثمر شد و قول دادم یکی از تلخ‌ترین‌ها را بازگویی کنم تا درسی باشد برای همه و سندی برای دادخواهی‌های روز حشر و داوری الهی!