تلویزیون ایران بدلیل ضعف نظارت و بسته بودن فضای نظارت عمومی بر آن، تبدیل به قوطی سلیقه و کانال اعمال قدرت اراده‌هایی خاص شده است. مدیرانی بر آن مدیریتی می‌کنند که بخشی از ان‌ها فاقد صلاحیت‌ها، مشروعیت‌ها و یا مقبولیت‌های لازم هستند. در یک کلام تلویزیون در جمهوری اسلامی ایران در وزن سیمای ملی ظاهر نشده و تا زمانی که نظارت بر آن تقویت و تشدید نشود، این داستان ادامه دارد (تقاضا از مقام معظم رهبری برای پاکسازی بنیادین سیما). در این فضا، شهرام لاسمی ( قلقلی برنامه کودک) از فاصله گرفتن کودکان از تلویزیون می‌گوید. واقعیت انکار ناپذیری که مدعی فرهنگ عمومی (سیما) بدلیل باخت در میدان بازی با ماهواره، عنان و اختیار را بدست شبکه‌های خارجی سپرده و خود را سرگرم پخش محتوای غیر موثر و آگهی تبلیغاتی نموده است. اگر این کار اسمش حماقت نیست، واژه بهتر را به ما گوشزد کنید. منابع و منافع بینانسلی ما بازیچه مشتی اراده گرایی کم خاصیت برخی از مدیران اجرایی شده است.