سیاسی بازی و بولتن داری جهت دار، کم توجهی به افکار عمومی و نیاز مخاطبین در سطح ملی، بی انضباطی‌های مالی و خاصه خرجی ها، نداشتن راهبرد‌های مقابله با رسانه‌های خارجی و نابلدی در فرهنگ سازی داخلی، دور شدگی تدریجی از ماموریت‌های قانونی و دیگر آسیب‌های وارده، از صداسیما سازمانی کم خاصیت و پرادعا ساخته است. سازمانی که در سال ۱۴۰۲، هشت همت برای بودجه سالیانه کشور خرج داشته و علاوه بر این دارای درامد‌های شایان تبلیغاتی است. کارگروه نظارت بر صداسیما اگر صبخانه و نهار خودشان را صرف کردند و عصر، وقت داشتند، اندکی بر وظایف قانونی محول شده به خودشان فکر کنند. حجالت بکشند که لطف رهبر را با چه کیفیتی پاسخ داده اند. صداسیما بعنوان رسانه ملی با این فرمان، از صداسیمای میلی هم خارج شده و ترس آن وجود دارد که به سمت صداسیمای ویلی، گرایش پیدا کند.

ابراهیم داروغه‌زاده از مدیران سابق صداوسیما و وزارت ارشاد در برنامه زنده تلویزیونی صداوسیما گفت: اگر من در صداوسیما بودم، اعترافات اجباری سپیده رشنو را پخش نمی‌کردم. لج مردم را در نمی‌آوردم. صداوسیما باید نگاه ملی داشته باشد و بین اصلاح‌طلب و اصولگرا تفاوتی قائل نباشد.

رئیس هیات مدیره خانه سینما گفت: همه تلویزوین‌های دنیا تمام تصورات و برنامه‌شان و تبلیغاتشان می‌رود به آن سمت که روز به روز مخاطب خود را بیشتر یا حفظ کنند، کمترش نکنند. از یک حدی اگر کمتر بشود مدیران استعفا می‌دهند، خود رسانه ورشکست می‌شود، ولی صداوسیما در ایران اینگونه نیست.

اسماعیل گرامی مقدم نماینده ادوار مجلس می‌گوید: نمی‌توانیم ادعا کنیم، این صدا و سیما یک صدا و سیمای ملی است و متعلق به ۸۰ میلیون است. به همین دلیل روز به روز از مخاطبین صدا و سیما کاسته می‌شود. دستگاه‌های امنیتی باید وارد شوند و صدا و سیما را بازخواست کنند که چرا مخاطبین صدا و سیما انقدر کم شده‌اند. چون این به اقتدار ملی آسیب خواهد زد.