بحث در خصوص آب های بین حوزه ای و طرح بهانه گیری های سیاسی عراق در بحث آب های مرزی و حق آبه ها شاید امورات قابل تاکیدی باشند، اما وقتی در برابر بحث آب های مرزی و حق آبه ایران از افغانستان و ترکیه قرار می گیرند، بشدت از انحصار و تمرکز بر این مباحث کاسته شده و ضرورت و الزام ورود به حق آب ایران از افغانستان و ترکیه پر رنگ می شود. حساسیتی که در مباحث مدیرکل حقوقی دفتر شرکت منابع آب دیده نشده و در سخنان ایشان مسکوت گذاشته شده است.

درست پنداری انحصار مدیران دولتی در تصمیم گیری و تصمیم سازی کار دست ملت و کشور داده است. گروهی محافظه کار و عموما با سطح هوش متوسط با دنیایی از اهمال و اعمال سلیقه و خدای ناکرده آلوده به نفوذ بدلیل ضعف حوزه‌های نظارتی، کشور را دچار نوعی بن بست کرده اند. انکار افراد کارآمد به دلایل مختلف (نظیر استخدام دولت نیست. بودجه برای این ایده شما نداریم. قبلا اجرا شده است. بررسی می‌کنیم و.) امری عادی در نظام اداری است. مطالبه گری در چنین موقعیت‌هایی نوعی شوخی است، حساب کشی لازم است تا هر کارمند و کارشناس و مدیر دولتی، متوجه حساسیت‌ها و چارچوب‌های رفتاری کار خود باشد. بحران آب اصفهان می‌تواند بستر مناسبی برای ایجاد نوعی چارچوب حساب کشانه از اهمال‌ها، اعمال سلیقه‌ها، فساد‌ها و نفوذ‌های احتمالی برای ما باشد. اگر دل مان برای کشور می‌طپد، بسم الله

حنیف رضا گلزار در یادداشتی به نقد و بررسی مسئله خشک شدن زاینده رود پرداخته است و اظهار می دارد که: تحلیل داده های آماری می گوید، انتقال آب از استان اصفهان و حوضه آبریز گاوخونی، نقشی در خشکیدن زاینده رود نداشته و مقصر اصلی همچنان «بخش کشاورزی» با مصرف ۸۸.۵ درصدی کل منابع آب سطحی و زیر سطحی استان است. اینکه وزیر نیرو بابت خشکیدن زاینده رود از کشاورزان عذر خواهی می کند، یا نشان از نشناختن منشا مشکل است یا نشانی از پافشاری بر تصمیمات نادرست...

رئیس مرکز ملی خشکسالی با اعلام اینکه امسال بدترین شرایط آبی را سپری می‌کنیم گفت: برای این که بتوانیم از این شرایط در بیاییم، باید معجزه‌ای رخ بدهد.

عضو کمیته ملی کارون بحران آب در ایران را تحت‌تأثیر سه عامل رشد جمعیت، کشاورزی ناموثر و مدیریت بد و عطش توسعه دانست و گفت: استان چهارمحال و بختیاری با توجه به شرایط ویژه جغرافیایی، توپوگرافی و اقلیمی ‌از نظر میزان و نوع بارش در کشور حائز اهمیت است.