با وجود آثار بسیاری که درباره «عرفی شدن» و «سکولاریسم» نوشته و ترجمه شده است اما هنوز به‌معنای واحدی برای عرفی شدن یا سکولاریسم نرسیده‌ایم. نمی‌توان یکسره سکولاریسم را به معنای حذف دین از عرصه عمومی در نظرگرفت؛ چرا که «حذف» می‌تواند طیف معنایی گسترده‌ای داشته باشد؛ حذف حداکثرگرایانه، حذف حداقل‌گرایانه یا حتی می‌تواند به معنای کاهش نقش دین در عرصه‌ عمومی یا تمایز و تفکیک نهاد دین از نهاد قدرت و سیاست باشد. به این اعتبار نمی‌توان معنای واحدی برای سکولاریسم یا عرفی شدن بیان کرد. هرجا از سکولاریسم سخن به میان آمد، مقصود مخالفت یا ضدیت با دین یا مذهب نیست. از طرف دیگر، شواهد حاکی از آن است که ما «سکولاریسم» را تنها در معنای سیاسی آن فهم کرده‌ایم؛ این در حالی است که این تلقی از سکولاریسم مربوط به نیمه‌ دوم سده‌ هفدهم است و کمتر از سکولاریسم در اخلاق، معرفت‌شناسی و حوزه‌های دیگر بحث کرده‌ایم و باید بپذیریم که امروزه همه‌ ساحات با سکولاریسم نسبت پیدا می‌کند.