بهنام به نسلی از جامعه‌شناسان در ایران تعلق داشت، که به تحلیل و مطالعه واقعیت‌های اجتماعی جامعه ایران می‌پرداختند. جامعه آن روز ایران، جامعه‌ای در حال تغییر و دگردیسی بود و همین امر جامعه‌شناسانی از جمله بهنام را درگیر با مسائل روز ایران می‌کرد.

آنچه ما در ایران داریم خلط مطالعات علمی دین و روشنفکری دینی است و به همین دلیل بسیاری از محققان دین بسیار سریع وارد وادی روشنفکری دینی می‌شوند در حالی که این دو، سپهر‌های متفاوتی هستند. در حوزه مطالعه علمی محقق به دنبال دین برتر نیست بلکه می‌خواهد توضیح دهد آنچه به عنوان دین رواج دارد، چیست؟ چرا این گونه است و چه پیامد‌هایی دارد؟