توصیف « سرخاب » کار من نیست، محله‌ای که ۷۰۰ سال پیش کمال‌الدین خجندی بوی جوی مولیان را از آن دیار شنید و وقتی به تبریز رسید، در وصفش نوشت: «تبریز مرا راحت جان خواهد بود/ پیوسته مرا ورد زبان خواهد بود/ تا در نکشم آب چرنداب و گجیل/ سرخاب ز چشم من روان خواهد بود» و عضدی یزدی در همان روزگار سرود: «تا بریزاند تب غم را ز دل سرخاب نوش/ بر سر سرخاب رو تا بنگری تبریز را»