در شوروی قدیم، یکی از روش های توزیع خودرو ، لیست انتظار بود. خودروهایی کم کیفیت می بایست برای دریافت آنها بالغ بر ده سال در لیست انتظار می ماندید. گویا این حکایت کثیف در حال تکرار در داخل کشور است. آقایان مدعی چرا واردات خودرو را آزاد نمی کنند؟ اگر بحث روی تهیه ارز قرار دارد، شرط تامین ارز از خارج از کشور را بگدارند. اگر بحث اشتغال 25-30 هزار نیروی فعال در چند خودرو ساز اصلی است، می شود با صرفه جویی در بنزین ( از ضریب سوخت 6/5 به 4/5)، حقوق نوادگان این کارمندها را نیز داد. تا کی باید شاهد حضور مافیای کثیف خودروسازی در کشور به اسم صنعت ملی باشیم؟ گویا با اعلام وزارت صنعت، معدن و تجارت، قرعه کشی خودروهای داخلی پس از کمتر از دو سال ، سرانجام پایان یافت و از این پس، سیستم قرعه کشی [برای خودروهای تولید داخل] اعمال نخواهد شد.سخنگوی وزارت صمت: اگر تقاضای خودروهای ثبت‌نامی بیش از عرضه باشد، افراد در لیست انتظار می‌روند.بعد از اینکه نوبت‌ها با قرعه‌کشی مشخص شد، رتبه‌های اول ۳ ماهه ماشین می‌گیرند و رتبه‌های آخر در لیست انتظار می‌روند و مثلا ۱.۵ تا ۲ سال دیگر خودرو را تحویل می‌گیرند.

تعارض منافع آشکار را می‌توان از حضور همزمان یک شرکت و محصولش در بازار بورس دید. حقیقتی که بعضی‌ها قصد کتمان آن را دارند. اگر این بازار انحصاری یا شبهه انحصار نبود، شاید می‌شد، چشم را بر روی برخی تعارض‌ها بست، اما این بازار بشدت انحصاری است. با اندکی ایجاد ابهام و کارشکنی کم توجهی به کارآمدی در قرعه کشی‌ها، با اندکی کاهش تیراژ تولید و با اندکی خواباندن تولیدات در پارکینگ‌ها و دامان زدن به التهاب قیمتی خودرو در بازار آزاد، خودرو را وارد بازار بورس کردند. می‌گویند که این کار از زیان انباشته خودرو ساز کم می‌کند (زرشک طلایی تقدیم معتقدین به این نظر. آیا این گروه می‌دانند که زیان انباشته این کپه ناکارآمدی چقدر است و چند سال طول می‌کشد که کاهش موثر پیدا کند؟)، غافل از اینکه با داستان‌هایی جدید روبرو هستیم. صحبت‌های ابراهیم مددیان رئیس اتحادیه نمایشگاه‌داران تبریز در این خصوص، قابل توجه است.