برخی رسانه ها مدعی هستند که که "علی محمد معصومیان" معاون بین الملل سابق شرکت ملی نفت، از کشور خارج شده است.بنظر می رسد که وزارت نفت به منظور کاهش شایعات و ممانعت از دامن زدن به حاشیه ها ، می بایست توضیحات روشنگر در این خصوص ارایه دهد. شایعات و حاشیه ها درباره خبر خروج علی‌محمد معصومیان، مدیر مالی شرکت ملی نفت ایران و عضو اصلی هیأت‌مدیره این شرکت از کشور، بار دیگر بحث خط رانت، مشکلات ساختاری وزارت نفت و تقابل ادعای شده بین وزیر با نهاد‌های امنیتی را به صدر افکار عمومی بازگرداند. این گونه ادعا شده و شنیده می شود که معصومیان که با اصرار و حمایت مستقیم وزیر نفت به جایگاه حساس مدیریت مالی نشسته بود، پس از مراسم تودیع خود، راهی خارج از کشور شد و تاکنون هیچ نشانه‌ای از بازگشت او وجود ندارد.هرچند توضیحات برخی از رسانه ها درباره معصومیان ، اندکی جهت دار و مغرضانه بنظر می رسد، اما محوریت بحث ما را تشکیل نداده و مجددا درخواست می گردد که وزارت نفت برای تنویر افکار عمومی اقدام به ارایه توضیحات شفاف با رویکرد اصلاح روایت ها و کاهش سواستفاده های احتمالی بنمایند.

بسیاری از منتقدانش وضع فعلی و‌ انتصابات ضعیف صنعت پتروشیمی را حاصل مدیریت امثال بیژن چگنی می‌دانند، او که در ابتدا مغضوب بیژن زنگنه بود، توانست با ارتباط گیری با دفتر او، به زنگنه نزدیک شود و نیز نقشی فعال در پیاده سازی افکار زنگنه در این صنعت ایفا کند! گویا بیژن چگنی، از طریق ارتباط گیری و لابی با حلقه مشایی_ بقایی توانست قدرتی قابل توجه کسب کند و در تغییر و تحولات مدیریتی، نقشی فراتر از یک رئیس دفتر ساده ایفا کند. اما نکته جالب اینجاست که، با توجه به قول‌های دولت ابراهیم رئیسی و جواد اوجی برای گماردن مدیران کارآمد، برای ایجاد تحول ساختاری در این حوزه، انتخاب بیژن چگنی به ریاست هیات مدیره مهمترین هلدینگ صنعتی کشور، یعنی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس، بسیاری را در شوک فرو برد، اما عدم تایید وی از سوی نهاد‌های ذیصلاح مهر تاییدی بر عدم کفایت او بود. پرسش این است که با توجه به علاقه دولت به جراحی، در این شرایط سخت، آیا زمان آن نرسیده که مدیران ارشد دولت و تصمیم سازان از خود بپرسند، آیا هیچ شخصی صالح تر، با سواد‌تر و لایق‌تر از بیژن چگنی، دوست پنهان بیژن زنگنه برای ریاست مهمترین هلدینگ کشور جود نداشت؟