اقتصاد اتحاد جماهیر شوروی روی یک نظام از مالکیت دولتی بر ابزار تولید، کشاورزی جمعی، تولید صنعتی و یک اقتصاد دستوری اداره شده با برنامه‌ریزی متمرکز بود. ویژگی‌های اقتصاد شوروی دارای اقتصادی با کنترل دولت در سرمایه‌گذاری، مالکیت عمومی دارایی‌های صنعتی، ثبات اقتصاد کلان، وابستگی به منابع طبیعی، کمبود (در پایان عمر شوروی)، بیکاری ناچیز و امنیت شغلی بسیار زیاد بود.از آغاز سال ۱۹۳۰، روند اقتصاد اتحاد جماهیر شوروی توسط یک سری برنامه‌های پنج ساله هدایت شد. در دهه ۱۹۵۰، اتحاد جماهیر شوروی به سرعت از یک جامعه عمدتاً زراعی به یک قدرت صنعتی بزرگ تبدیل شد.در این دوره، اتحاد جماهیر شوروی شاهد رشد سریع صنعتی در حالی که سایر مناطق از بحران رنج می‌بردند شد.خواسته‌های پیچیده اقتصاد مدرن تا حدودی برنامه ریزان مرکزی شوروی را محدود کرد. فساد و دستکاری داده‌ها (با گزارش دادن اشتباه موفقیت در اهداف و سهمیه‌های برآورده‌شده)، در میان بوروکراسی رایج شد و در نتیجه بحران را عمیق‌تر کرد. متن زیر با رویکردی اقتصادی اقدام به تحلیل علل فروپاشی شوروی کرده است. درسی که می تواند مورد استفاده سایر کشورها در فرآیند گذار از اقتصاد متمرکز به سمت اقتصاد نیمه متمرکز و اقتصاد آزاد قرار گیرد.

عباس عبدی در اعتماد نوشت:چند روز پیش خبری دیدم که کسی سوار هواپیمای تبریز به تهران شده بود و از پذیرایی عالی آن تعجب کرده و وقتی جویای ماجرا می‌شود، می‌گویند همراهان آقای رییس دولت در این هواپیما هستند، لذا از همه به صورت ویژه پذیرایی شده است.

حجت‌الاسلام و المسلمین سید عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور دولت اصلاحات در واکنش به طرح اصلاح قانون انتخابات،گفت: دغدغه آقای خاتمی دغدغه بنده و همۀ دلسوزان نظام است که ما از دو رکن اسلامیت و جمهوریت نظام باید حفاظت کنیم. دزدی‌ها، اختلاس‌ها و دروغ‌ها اسلامیت نظام را نشانه رفته است و این عملکردها جمهوریت نظام را از بین می‌برد.مروز دولتی سر کار است که وزیر کشور آن می‌گوید ما می‌خواهیم بر اساس تعالیم آقای مصباح کشور را اداره کنیم . از یک طرف رهبری می‌گویند که امام جمهوریت را به عنوان تعارف مطرح نکرد اما از طرف دیگر آقای مصباح می‌گوید که جمهور معنا ندارد و مردم حقی ندارند که بخواهند دخالت کنند. چه کسی به مردم این حق را داده که به دیگری تفویض کند؟ امام هم که درباره جمهوری گفته، اعتقادش این نبوده است.