براي حفظ بقاء سال هاي سال در حال باج دادن به همه دنيا هستيم، همه کشورها حتی آنهایی که با ما ادعای دوستی دارند، یا از شرایط تحریم ما بهره مادی می برند یا مزورانه با کارت ما در رقابت با رقبای خود بازی می‌کنند. منابع محدود و فرصت هاي كشور در چاه ویل استراتژی حفظ بقاء بي هيچ چشم اندازي براي پايان آن ريخته می شود.رقباي منطقه اَي و همسايگان ما فارغ از دغدغه حفظ بقاء، به سرعت در حال اجراي برنامه هاي توسعه ای خود هستند. معلوم نیست ما در آینده ای نه چندان دور با شکاف عميق عقب ماندگی اقتصادی خود و پیشرفت سریع رقبا و همسایگان خود چه خواهیم کرد؟

نظام سیاسی چین تا أواخر دهه ٧٠ میلادی مثل همه نظام‌های ایدئولوژیک، بدنبال اصلاح جهان بود، با انگیزه رسیدن به این هدف، در سراسر دنیا به جنبش‌های چریکی و گروه‌های مبارزه کمک می کرد، بسیاری از سرخوردگان مارکسیت - لنینست شوروی دل به مائویست چینی بستند، دلدادگان وطنی مائو هم کم نبودند، که سعادت و رفاه چین را در پیروی از آموزه‌های صدر مائو می دانستند. اما عاقبت چین چه شد و الان با چه منظومه فکری اداره می شود؟