لاریجانی می‌گوید که بنده مدت طولانی با طبقه شریف هنرمندان ارتباط داشتم. هم در وزارت ارشاد و هم در صدا و سیما. به نظرم با هنرمندان راحت‌تر از بقیه می‌شود کار کرد، چون آن‌ها با دلشان کار می‌کنند. چون روح لطیف دارند خیلی راحت‌تر به مفاهیمی می‌رسند که می‌توانند با همه هستی خودشانشون کار کنند. تعریف قدرت امروز بر مدار فناوری و فکر و دانایی و اقتصاد می‌چرخد. اگر کشوری به این‌ها مسلط بود قدرت دارد و در لایه‌های دیگرش امور دیگر هم هست. لاریجانی گفت در مقوله قدرت با جامعه‌ای باید کار بکنید که بتوانید با آن‌ها تعریف مشترک داشته باشید. مگر هنرمندان چه می‌خواهند؟ می‌خواهند زندگی‌ای داشته باشند که آثار هنری خلق کنند. خب ما نمی‌خواهیم بسترش را فراهم کنیم؟ چرا؟ با همه این‌ها می‌شود مفاهمه صورت بگیرد.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: فلسفه تاسیس نظام جمهوری اسلامی این بود که مولفه‌های قدرت در اختیار مردم باشند تا جامعه ایرانی به یک جامعه سعادتمند و سالم تبدیل شود، جامعه‌ای که در آن عدالت و رفاه حرف اول را می‌زنند و مردم به دلیل برخورداری از تمام مواهب زندگی مادی و معنوی همواره پشتوانه حکمرانانی خواهند بود که چنین زندگی سعادتمند و سالمی را برای آن‌ها فراهم می‌کنند. ایران، حداکثر زمینه‌ها را برای تبدیل شدن به جامعه‌ای سعادتمند و سالم دارد. افسوس که حکمرانان ما در مورد چگونگی بکارگیری مولفه‌های قدرت دچار یک اشتباه تاریخی هستند.