در خبرها آمده است که به پرسنل وزارت رفاه و سازمان‌هایش، ۳ روز مرخصی تشویقی، ۵ میلیون تومان کمک هزینه و یک میلیون تومان برای هریک از اعضای خانواده، جهت اعزام به راهپیمایی اربعین پرداخت می‌شود. سوال اینجاست که این منبع این پول بغیر از بیت المال از کجاست؟ آیا شهروندان رضایت قلبی از هزینه کرد بیت المال جهت سفر جماعتی کارمند عموما کم بازده برای سفر زیارتی دارند؟ ما که باشیم ، سهم خود را حتی به ذره ای ارزن، حرام اعلام نموده و رضایت نمی دهیم. تبصره اینکه دولت طبق بودجه ۱۴۰۲مجاز است تا ۱۰میلیون تومان حمایت مالی از کارکنان در مناسبت های مختلف داشته باشد، سوال اینجاست که آیا این مبلغ جزو همان ۱۰میلیون تومان است و قرار است که در مناسبت ها به آنها هدیه داده نشود؟ سرپوشیده می گوییم که جرات اینکار را هم ندارید. شفاف سازی کنید با قید فوریت توسط وزیر محترم تعاون،کار و رفاه اجتماعی باید در دستور کار قرار گیرد.

رسانه داری یعنی قدرت.یعنی سایه حمایتی امن در افکار عمومی. یعنی توان دفاع از خود و حتی حمله پیش دستانه با جریان سازی تخصصی. این را تقریبا همه مدیران دولتی و نهادهای عمومی می دانند. صحبت اینجاست که کدام بند قانونی به آقایان اجازه رسانه داری و هزینه کرد از بیت المال را می دهد؟ مدیر دولتی غلط می کند که بدون داشتن مجوز از بیت المال هزینه کند. اما در واقعیت کافی است نگاهی به اطراف خود بیندازیم و تندروی های رسانه های دولتی را ملاحظه کنیم. فلان نهاد آموزشی غیر دولتی چه نیازی به سه رسانه عمومی و هزینه کرد از جیب بیت المال دارد؟ فلان نهاد دولتی چرا باید صاحب دو پایگاه خبری تخصصی باشد؟ چرا بخشی مثل جهاد دانشگاهی که قانونا می تواند رسانه داری تخصصی کند، وضعیت برنامه ای پیشرفت رسانه های خود را تعیین نکرده و برخی از این رسانه ها گویا به امان خدا رها شده و بنظر می رسد فعالیت سلیقه محور را دنبال می کنند؟ اینها مصادیقی است که باید از حیث هزینه کرد بودجه ای و نوع اثرگذاری های حمایتی- تخریبی، مورد کنکاش قرار گرفته و سامان دهی شوند.