حدود ۳۵ سال قبل تصمیم گرفته شد که کشور بدلیل الایندگی پائین گاز طبیعی، انتقال ساده‌تر با خط لوله، ذخایر بالای گازی و دلایلی از این دست، گاز پایه گردد. گاز پایه کردن کشور در یک اقتصاد دولتی، مسلما بر اساس تحلیل‌های چندگانه فنی، اقتصادی- اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی و ... صورت پذیرفته و بر این قاعده هم نمی‌توان اقدام به برهم زدن بازی با به رخ کشیدن یارانه‌های پیدا و پنهان ارایه شده به مردم نمود. نوعی منتگذاری شنیع و مزخرف، که مبنای فکری برخی از مدیران مغز خراب را تشکیل داده است. اگر قرار باشد که کالا و خدمات با قیمت واقعی به مردم رسانیده شود، اولین قدم خفت کردن همین مدیرنما‌ها با سنجش میزان بهره وری کاری شان و میزان دریافتی‌های جماعت پرمدعا است. واقعا تخصص و خدمات خیلی از این افراد، به پرداخت حداقل حق پایه وزارت کار می‌ارزد؟ (محض اطلاع، شرکت ملی گاز، یکی از بالاترین حقوق‌ها را دارد). دومین گام در روند واقعی کردن قیمت ها، واقعی کردن هزینه تولید بر مبنای تولید بهره ور است، نه تولید به هر شیوه ممکن (نظیر شرایط فعلی). این داستان تقابلی را می‌توان به راحتی و با منطق سرکوب مدیران دولتی و به میان کشیدن پای حاکمیت و وظیفه مندی آن در تعادل بخشی بین درآمد سرانه با هزینه‌ها ادامه داد که شاید پسندیده هم نباشد. اما نقطه تفاهم کجاست؟ گاز طبیعی در مصرف خانگی خورده نمی‌شود و محل مصرف عمده آن در پخت و پز، گرمایش وابسته به بخاری و پکیج و شوفاژ است. آیا معقول نیست که بجای بازی الاکلنگی، منتگذاری و جریمه محوری، اقدام به ارتقا بهره وری مبتنی بر تشدید وضعیت استاندارد‌های اجباری و حمایت مالی از شهروندان برای اجرای این استاندارد‌ها کنیم. مقاله زیر هرچند اقدام به استخراج قیمت گاز طبیعی نموده است، اما از دیدگاه ما نمی‌تواند فاقد جهت دهی‌های پشت پرده برخی از اقایون باشد. سربسته عرض شد جناب شرکت ملی گاز.

با فرا رسیدن روز‌های سرد سال، باز هم کشور با معضل تکراری ناترازی یا به‌عبارت دقیق‌تر کمبود گاز مواجه شده است. گرچه دولتمردان تلاش دارند تمام قصور را متوجه مصرف‌کنندگان بدانند و مصرف بالا را عامل کمبود معرفی کنند، اما به اعتقاد نرسی قربان، کارشناس ارشد حوزه انرژی، تولید ناکافی و عدم سرمایه‌گذاری هستند که در کنار مصرف بیش از حد منجر به ناترازی گاز در ایران شده‌اند. ورای تحلیل‌های درست نرسی قربان، موضوع سکوت ایشان درخصوص کم توانی مدیریتی و ضعف عملکردی در یک کشور گاز پایه، برایمان جای سوال دارد. توصیه می‌کنیم در گفتگو و یاداشتی جداگانه به سه گانه شایسته سالاری در انتصابات- عملکردگرایی و توان برنامه ریزی و در نهایت وضعیت نظارت و بازرسی در این شرکت معظم، بپردازند. نامعادله شرایط حاضر تا حد زیادی، گره‌های درون سازمانی خود را نشان می‌دهد. وقتی در برخی موارد شاهد حضور مدیرانی با انتظار دریافت فیش‌های کم و بیش نزدیک به ۵۰ و ۱۰۰ (پشت و رو) ماهیانه هستیم و ضعف نظارت هم داریم، چه کسی به کار و تحول و خلاقیت فکر می‌کند؟ گور بابای خلاقیت. مگه نه روابط عمومی محترم شرکت ملی گاز؟ شما را بخدا در ارسال جوابیه حداقل چند کلمه استدلال قوی و جامعیت نگاه، ارایه دهید تا ما هم اندکی از شما بیاموزیم. ما دشمن شما نیستیم، حافظان منافع ملی و حقوق اساسی شهروندان هستیم. ما ناظران داوطلب، حرفه‌ای و نیابتی (رکن چهارم دموکراسی) بر کارتان هستیم. ما همه در یک طرف میز نشسته ایم.

وقتی کار را به اهلش نسپارید می شود حکایت ارشاد گازی مردم توسط افرادی عموما کم توان با ادعای تعهد ؟!جناب مهندس مسلم رحمانی مدیر گاز رسانی شرکت ملی گاز از مردم می خواهد که کمتر گاز مصرف کنند؟ مصرف خانگی گاز مردم یا از طریق وسایل گرمایشی ( شوفاژ و بخاری) است یا اجاق گاز. وسائلی که استاندارد سازی آنها می بایست توسط شرکت ملی گاز با همکاری سازمان استاندارد و سایر سازمان های مرتبط پیگیری شود. مردم تنها می توانند برخی از نکات موثر بر بهره وری مصرف( مثلا درزگیری درب و پنجره ، میزان و تعداد شعله های بخاری و اجاق گاز و ..... را تا حدی تنظیم کنند)را رعایت کنند که نیازمند آموزش است و حساس سازی و همچنین در اختیار قرار دادن اعتباری وسایل و دریافت مبلغ از روی قبض گاز بشکل دوره ای . بنظر شما تهدید یا خواهش در شرایطی که من شهروند نمی دانم یا نمی توانم، جواب می دهد؟ آقای مسلم رحمانی، شما را دعوت می کنیم به یک جلسه دو ساعته آشنایی با روش ها و الگوهای تعامل اثربخش با مردم. رایگان است و پذیرایی هم می کنیم. شما هم قول بده ، اگه موارد مطرح شده بدرد شرکت ملی گاز و بخش تخصصی خودت خورد، متعهدانه و در راستای تقویت منافع ملی ، اجرایی کنی.