موضع گیری‌های جهت دار و حمایتی آقای سروری در حوزه‌های مختلف موضوع تازه‌ای نیست. موضوعی که حتی ایشان را از دید برخی از نیرو‌های انقلاب از موقعیت عدالت ساقط کرده و جایگاه حرفه‌ای و سیاسی ایشان را زیر سوال برده است. از این مورد که بگذریم، در اخرین موضع گیری‌های نامبرده درخصوص انتقادات مطرح شده از سوی برخی اعضای شورای شهر به قرارداد شهرداری برای واردات خودرو‌های برقی از چین، اظهار کرده اند که این قرارداد بنا به دلایلی محرمانه است و نباید برای هیچ نماینده‌ای ارسال شود و مفاد محرمانه آن هرگز نباید به بیرون درز کند و. باید از ایشان پرسید که مرجع محرمانه سازی قرارداد چه کسی و کدام نهاد بوده است؟ ادله قانونی برای محرمانه سازی چیست (برای اسناد محرمانه، کشور دارای قانون است و محرمانه سازی در خارج از این چارچوب قابلیت پیکیری کیفری دارد)؟ به فرض محرمانه بودن و با توجه به افشای قرارداد، چرا از پاسخگویی به سوالات طرفه می‌روید؟ همین آقای زاکانی نبود که در قرارداد محرمانه در موضوع خرید هواپیما جنجال به پا کرد (که البته کار درستی هم بود)، چرا باید اجازه دهیم که موضوع اتوبوس با موضوع هواپیما متفاوت بنظر برسد؟ جناب سروری، ایراد از شما نیست. ایراد از جماعت حامی امثال شما است که برای تامین منافع یک روز ورزشکار در شورا می‌چپانند و یک روز هنرپیشه و هنرمند و یک روز هم قرعه به حمایت منجر به چپاندن امثال شما می‌رسد. چند سالت هست؟ آخرین باری که به مرگ و آخرتت فکر کردی کی بود؟ مشفقانه و برای آخرین بار عرض می‌کنیم که منافع ملی جای لایه کشیدن نیست.

چهار تن از اعضای شورای شهر تهران(تشکری هاشمی، مهدی عباسی، ناصر امانی و علی اصغر قائمی) نامه‌ای خطاب به رئیس شورا نوشته و در آن درباره «اعطای مجوز به شهرداری تهران جهت انجام معاملات و انعقاد قرارداد‌های خرید و پذیرش سرمایه گذاری خارجی در حوزه حمل و نقل» مطرح کرده اند. نکاتی که نشان می‌دهد شهرداری ۲ میلیارد یورو بودجه مردم تهران را با چه ابهام‌هایی خرج شرکت‌های بی نام و نشان و بی ربط چینی کرده است. همانگونه که قبلا درخواست کرده بودیم، به نظر می رسد که سازمان بازرسی کل کشور، باید به این قرارداد ورود موثر داشته باشد. مجلس شورای اسلامی نیز می بایست تحقیق و تفحص از شهرداری تهران با تاکید بر موضوع قرارداد حاضر را در دستور کار قرار دهد.

محسن مهدیان مدیرعامل موسسه همشهری روزنامه متعلق به شهرداری تهران نوشت: سؤال کاملا شفافی وجود دارد که آیا افشای یک قرارداد در شرایط تحریم، تخریب آشکار امنیت روانی و حقیقی مردم نیست؟ آیا مواجهه مستقیم با منافع شهر و مردم نیست؟ آیا شبهه ضدامنیتی‌بودن آن وجود ندارد؟ چه‌کسی یا کسانی از برهم‌خوردن این قرارداد نفع می‌برند؟ آیا پای یک مافیای ناسالم و پرمسئله و البته دامنه‌دار در میان نیست؟ و.. لازم به توضیح است که کاسه داغ‌تر از آش شدن محسن مهدیان در بحث فسادستیزی خودش جای شک و شبهه و شائبه خدای ناکرده نفوذ یا خبرنگار تحت فرمان را القا می‌کند. قبلا به حضرت ایشان درخصوص توئیت فساداکبر هشدار غیرمستقیم داده شد، اما گویا دوست عزیزمان ندید یا نمی‌خواهد متوجه شود. فسادستیزی رسانه پایه، یکی از اصول اصلی مقابله با فساد در گام دوم انقلاب است. اگر در این چارچوب قرار نمی‌گیرید، بفرمائید تا میدان نیرو به گونه دیگری چینش شود. سربسته و مشفقانه و برای آخرین بار عرض شد.

صبح روز یکشنبه نهم اردیبهشت ۱۴۰۳، همزمان با روز شورا‌ها دویست و سی و یکمین جلسه شورای اسلامی شهر تهران با حضور شهردار تهران و تعدادی از معاونین وی آغاز شد. نحوه پاسخگویی شهردار و برخی مدافعان او در صحن باعث شد که وقتی زاکانی قصد پاسخگویی داشت، ناصر امانی، مهدی عباسی، مهدی اقراریان، سوده نجفی، جعفر شربیانی و علی‌اصغر قائمی صحن شورا را ترک کنند. یاشار سلطانی، روزنامه نگار گزارشی منتشر کرد که زاکانی بعنوان شهردار تهران برای خرید اتوبوس، تاکسی و ون برقی با یک شرکت ساختمانی در چین قرارداد بسته این شرکت چینی پیمانکار جاده سازی دولت اوکراین و ارتش غنا است. این قرارداد ۲ میلیارد یورویی که به گفته اعضا شورای شهر با ترک تشریفات و بدون برگزاری مناقصه بوده، اشکالات و ایرادات فراوانی دارد. متن قرارداد برای نخستین بار در سایت یاشار سلطانی منتشر شده است؛ در حالی است که شهرداری و طرف چینی آن را به شرط حفظ محرمانگی منعقد کرده‌اند.

قرار بود لایحه «اخذ مجوز انجام معاملات و انعقاد قراردادهای خرید و پذیرش سرمایه‌گذاری خارجی در حوزه‌های حمل‌ونقل و خدمات شهری» در جلسه روز گذشته شورا به تصویب برسد و تلاش مخالفان بررسی سریع بزرگ‌‌ترین قرار‌داد شهرداری هم برای شفاف‌سازی و رفع ابهامات این لایحه به جایی نرسید. سوال اینجاست که سازمان محترم بازرسی کل کشور، هیچ سوال و حساسیتی در این خصوص ندارند؟ سایر مراجع نظارتی و امنیتی چطور؟

هرجا آشه، پرویز سروری شورای شهر هم گویا پاشه(نائب رییس شورای شهر تهران)؟! ممکن است بپرسید که وظیفه قانونی اش را انجام می دهند؟ بله در ظاهر هم غیر از این نیست. اما برای درک میزان تعهد این عضو محترم،کافی است که تحلیل محتوایی درخصوص موضوعاتی که ایشان در ان موضوعات ، ورود رسانه ای گسترده کرده اند را انجام دهید تا نوع علایق آقای پرویز سروری و نوع موضع گیری های حمایتی ایشان از شهرداری، خودش را نشان دهد. به آقای سروری و امثال ایشان هشدار می دهیم که بیشتر و متعهدانه تر در مسئولیت موقتی که به ایشان سپرده شده ، توجه کنند. در خصوص چالش اخیر شهرداری و دوگانه واردات اتوبوس یا استفاده از توان داخل ، جناب سروری ورود کرده اند. عضو شورای شهر تهران بیان داشته است که اتوبوس نو پروتکل پذیرفته شده‌ای دارد و تا مدت‌ها باید بار شهر را بردارد نه اینکه نیامده خراب شوند و به پارکینگ بروند. رئیس اتوبوسرانی گفته که ۱۵۰ اتوبوس نو خراب شده و به پارکینگ رفته است؟! باید از آقای سروری پرسید که خودروی خریداری شده گارانتی نداشت دوست عزیز؟آب و هوای چین ،گویا به بعضی ها ساخته است اخوی! جناب سروری، ایراد کار اینجا است که مردان میدان وارد میدان نشده اند که به عمل ثابت کنند، برخی از خاله بازی ها، اسمش اداره کردن شهر نیست. وقتی انتخابات شورای شهر با هزار توجیه با انواع حمایت ها و مداخلات چند نهاد خاص همراه است و یک روز هنرمند می آورند و یک روز ورزشکار و یک روز هم امثال افرادی در وزن شما وارد میدان می شوند، انتظار بیشتری نباید داشت. سربسته عرض کردیم و خیلی ریز هشدار دادیم به انچه که تکلیف حرفه ای و شرعی داریم.

چند روزی است که تأمین اتوبوس‌های شهر به میدانی برای مناظره میان مدیران شهری و تولیدکنندگان داخلی تبدیل شده است و درحالی‌که آمار و ارقام نشان می‌دهند تولید‌کنندگان داخلی توان تولید با کیفیت در کمترین زمان را ندارند، مدعی کم توجهی شهرداری و انتقاد از واردات اتوبوس چینی هستند. به نوبه خودش مناظره جالبی است. مهدی علیزاده، مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی تهران و اردلان حسینی مدیرعامل شرکت گواه که زیر مجموعه ایران خودرو دیزل درباره وضعیت تامین کمبود اتوبوس شهر تهران با یکدیگر در شبکه خبر مناظره کردند. علیزاده در ابتدای این مناظره گفت در این دوره با تولیدکنندگان داخلی ۳۰۴۰ دستگاه اتوبوس قرارداد بستیم و ۵۰۰ دستگاه را به‌دلیل عدم‌تعهد بخش خصوصی فسخ کردیم که حدود ۲۵۰۰ دستگاه باقی ماند. با ۳ مدل مالی قرارداد بستیم، اما همچنان از زمانبندی تحویل عقب بوده و بیش از ۱۰ سال خطوط تولید این عزیزان خوابیده بود و تمام خودروسازان مدل قراردادی شهرداری را قبول کردند جز ایران‌خودرو. مناظره میان مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی و نماینده ایران‌خودرو در خصوص واردات اتوبوس یا خرید از خودروساز داخلی زوایای بسیاری پیدا کرد؛ از عدم کیفیت اتوبوس‌های داخلی گرفته تا قیمت بالای تولید داخل نسبت به نوع با کیفیت خارجی. در ادامه این مناظره ورود دادستانی به تولیدات اتوبوس داخلی نیز مورد بحث قرار گرفت.