هفته قبل اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس در ایران ترور شد. در پی این واقعه سخنان فراوانی در خصوص اعتبار امنیتی-اطلاعاتی ایران و موضوع نفوذ بر زبان ها جاری شد. این بحث به ویژه از آن رو اهمیت می‌یابد که این چندمین ترور در پایتخت کشور طی ۱۳ سال اخیر است.محمدرضا تاجیک رئیس «مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری» در دولت اصلاحات در یادداشتی با مخاطب قرار دادن رئیس جمهور چهاردهم نوشت که : جناب پزشکیان تا زمانی که اطلاعات به‌مثابه بازی هوش فهم نشود و باهوش‌ترین آحاد جامعه مسئولیت کارشناسی آن را بر عهده نگیرند، آب بر همین جوی روان است و دستگاه‌های اطلاعاتی همیشه دیر و پس از ماجرا می‌رسند.

در ساعات ابتدایی بعد از انتشار خبر ترور «اسماعیل هنیه»، رییس دفتر سیاسی حماس در تهران، ویدئویی قدیمی از علی یونسی، وزیر پیشین اطلاعات با محوریت نفوذ اسرائیل مورد بازنشر و بازخوانی قرار گرفت. یونسی، وزیر اسبق اطلاعات در خرداد ۱۴۰۰ گفته بود «نفوذ موساد در بخش‌های مختلف کشور به حدی‌ست که جا دارد همه مسئولین جمهوری اسلامی برای جان خودشان نگران باشند». محمود احمدی‌نژاد در خرداد ۱۴۰۰ در گفت و گوی تصویری درباره «باند فاسد امنیتی» مدعی شد که «رئیس میز مبارزه با نفوذ اسرائیل در ایران، خود جاسوس اسرائیل است.». در سال ۱۳۹۶، غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی، نماینده وقت مجلس گفته بود «حداقل ۵-۶ سال قبل جزء اولین کسانی بودم که از فساد بقایی و از ارتباطات سیاسی مخفیانه احمدی‌نژاد و تیمش با سرویس‌های جاسوسی گفتم. منتها آن زمان به من گفتند زود گفتی و نباید می‌گفتی. بعد از آن صحبت‌ها خیلی اذیت شدم.»

کمتر از یک روز پس از آغاز به کار دولت چهاردهم که امید بهبود روابط خارجی و مذاکره با غرب را در دل جامعه زنده کرده بود، شاهد وقوع حادثه‌ای بودیم که منجر به افزایش سوظن، تنش و بحران میان حاکمیت و غرب شد. ترور اسماعیل هنیه در تهران، گفتمان تندروها را تقویت کرده است. سؤال این است آیا دولت چهاردهم با چنین آغازی می‌تواند در ادامه بنا به خواسته رأی‌دهندگان که کاهش تنش ایران با غرب و از میان برداشتن تحریم‌هاست رفتار کند یا نه؟ رسانه در گفت‌وگو با غلامعلی رجایی، مشاور پیشین رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام به جست‌وجوی پاسخ این پرسش برآمده که در ادامه می‌خوانید.

تشکیلات امنیتی یک کشور بلاشک می‌توانند اثرات معناداری را در روند توسعه‌ای و جایگاه نظامات سیاسی در طیفی از تجلی در قالب هسته سخت تا دیده بان-ناظر-هادی توسعه و ارتقا نظامات سیاسی داشته باشند. شرط کارآمدی تشکیلات امنیتی وجود سه گانه، نظارت‌های لایه‌ای ملموس، به روز بودگی نیرو‌ها و سازمان و در نهایت بحث استفاده از کادر وفادار است. تعادل پویای این سه شرط را می‌توان نخستین آزمون قضاوت درباره موفقیت عملکردی مدیران ارشد امنیتی دانست و خروج از این تعادل را هم می‌توان بسترسازی فساد تدریجی در سیستم‌های امنیتی تلقی کرد. فسادی که نه تنها ارکان توسعه‌ای یک کشور را متاثر می‌کند، بلکه در حدی بیشتر، باعث تضعیف و سقوط نظامات سیاسی خواهد شد. آیا می‌توان انکار نمود که پهلوی دوم، یکی از بدترین ضربات منجر به سقوط خود را از دو مقوله هسته سخت (تبدیل ساواک به نظام استبداد ورزی داخلی) و کم توجهی به توسعه متوازن (حاکمیت عدم توازن در روند توسعه‌ای کشور و غفلت از ابعاد اجتماعی- فرهنگی و سیاسی توسعه)، خورد؟ در گزارش مرکز مطالعات استراتژیک بگین-سادات (The Begin–Sadat Center for Strategic Studies) که اندیشکده اسرائیلی وابسته به دانشگاه بارایلان است، آمده که: یکی از دلایل اصلی ضعیف بودن برنامه‌های اطلاعاتی و مشخصاً ضدجاسوسی ایران این است که رژیم اصرار دارد افراد را بر اساس وفاداری به انقلاب و نظام به کار گمارد، نه بر اساس دانش و مهارت. سوال اینجاست که آیا این گزاره در مورد تشکیلات امنیتی کشور ما، قابل استفاده و استناد می‌باشد یا خیر؟ موضوعی که ضرورت دارد، بخش‌های نظارتی درون دستگاهی تشکیلات امنیتی کشور و همچنین شورای عالی امنیت ملی، تمرکز خاصی روی آن داشته باشند.