بر اساس اطلاعات دریافتی معافیت بندر چابهار از تحریم‌های آمریکا در روز سه‌شنبه ۶ آبان ۱۴۰۴ منقضی شد، اما دهلی‌نو توانست تمدید آن را تا اوایل سال آینده میلادی (۲۰۲۶) از واشنگتن بگیرد. هند، در تاریخ ۱۳ ماه می ۲۰۲۴، قراردادی ۱۰ ساله برای بهره‌برداری از بندر چابهار امضا کرد. این توافق بلندمدت بین شرکت «Indian Ports Global Limited» و «سازمان بنادر و دریانوردی ایران» منعقد شد. بندر چابهار برای گسترش همکاری‌های اقتصادی هند و افغانستان و ارسال کمک‌های بشردوستانه اهمیت دارد. به نوشته این روزنامه هندی، طالبان نیز علاقه‌مند به استفاده موثر از بندر چابهار برای گسترش روابط بین‌المللی خود است.

جمهوری اسلامی ایران بشکلی تاریخی از افراد و مدیران دو سر طیف خوش بین‌های افراطی و مدعی انقلابی گری بدون نظرداشت به بنیان‌های لازم برای بهره گیری از توانمندی انقلاب و انقلابیون و دوم از طیف واقع گرا‌های حال بین و محافظه کار، ضربه خورده است. مسعود پل‌مه، دبیر انجمن شرکت‌های کشتیرانی در خصوص معافیت تحریمی بندر چابهار مدعی شده است که هیچ مستندی در این خصوص وجود ندارد و در حال حاضر راه‌اندازی یک سرمایه‌گذاری مشترک بین جمهوری اسلامی ایران و هند برای به وجود آوردن یک شرکت بین‌المللی با توجه به شرایط موجود تحریمی تقریبا شدنی نیست. البته موضوع مذاکرات بین‌المللی دو دولت ایران و هند متفاوت است. در حال حاضر حتی نمی‌توانیم مطالبات‌مان از هند را به صورت دلار یا یورو اخذ کنیم، در این شرایط چگونه می‌توانیم وارد سرمایه گذاری مشترک و معامله دو طرفه شویم که قطعا کشور مقابل، در معرض تهدیدات تحریم و مشکلات خاص آن قرار می‌گیرد و.. ضمن تائید کلیات فرمایشات ایشان، باید پرسید که چرا نباید دنبال تبصره‌ها بگردیم؟ چرا نباید روش‌های جایگزین کوتاه و میان و بلند مدت را برای شرایط خاص طراحی و استفاده کنیم؟ چرا وارد دعوی حقوقی بین المللی برعلیه ایالات متحده نمی‌شویم. چرا باید اجازه دهیم که تفکر خطی یا انفعال یا جنگ، کل وجودمان را سیاه کند؟