ساماندهی مقبرةالشعرا (گورستان سرخاب، حظیرةالشعرا، حظیرةالقضاة) آغاز شده، ولی بخشی‌نگری به‌جای آینده‌نگری به این مجموعه باعث شده که محوطه‌سازی‌ها در حد تنها یک اثر تاریخی و فرهنگی محلی انجام شود. مقبره الشعرای تبریز از بی توجهی‌های گذشته کم صدمه ندید و امروز هم از بی سلیقگی‌ها در حال صدمه دیدن است. مجموعه فاخر تاریخی و فرهنگی «مقبرةالشعرا» تبریز مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر بلندآوازه است که با داشتن قابلیت بین‌المللی برای جذب گردشگران به‌ویژه اهالی فرهنگ و ادب به‌علت گرفتار شدن در مدیریت جزیره‌ای برای سامان‌دهی در حد و قواره خود مطرح نشده است. کتاب نزهةالقلوب تألیف حمدالله مستوفی در سال ۷۴۰ هجری از این گورستان یاد کرده؛ همچنین در «تاریخ گزیدهٔ مستوفی» تألیف ۷۳۰ هجری نیز به مقبرةالشعرا اشاره شده‌است. به‌دلیل متروک‌شدن مقبرةالشعرا پس از زمین‌لرزه‌های سال‌های ۱۱۹۳ و ۱۱۹۴ هجری قمری و به دلیل مدفون شدن بسیاری از شاعران و عارفان بزرگ در این گورستان، در شهریور ۱۳۵۰ خورشیدی مسابقه‌ای برای طرح یک بنای یادبود در مقبرةالشعرا برگزار گردید و پیشنهاد «غلام‌رضا فرزان‌مهر» برگزیده شد و عملیات احداث بنای یادبود آغاز گردید. هم‌اکنون این بنای یادبود نماد مقبرةالشعرا و یکی از نماد‌های شهر تبریز محسوب می‌شود که متاسفانه ساماندهی و بازسازی آن با انواع کم مهری‌ها روبرو است.