قانون صدور چک با اصلاحات ۱۴۰۳، قانونی است که در متن مواد خود، در خصوص مواردی چون، قواعد صدور و ضمانت اجرای صادر کردن چک خالی از وجه، تعیین تکلیف می‌نماید. این قانون یک عقبه بدعتی از گوگوش دارد که شنیدن داستان آن خالی از لطف نیست. در سال ۱۳۵۳ یا ۱۳۵۴، گوگوش چکی به دارنده یکی از هتل‌ها و کاباره‌های مشهور آن زمان بابت تضمین حضور و ادامه کارش در آنجا داده بود، اما، چون به جهاتی که وارد آن موضوع نمی‌شویم، وی تصمیم گرفت دیگر در آن هتل کار نکند. در مقابل، صاحب هتل هم چک را برگشت زد. این‌طور که گفته می‌شد، این خواننده با وکیلش به دایره چک (زیر‌زمین کاخ دادگستری قدیم) رفتند و از آنجا بدون اینکه به دادیار مربوطه (کسی که احضاریه فرستاده بود) مراجعه کنند، یک راست به اتاق وزیر یا معاون وی رفتند. بعد هم که به شعبه مربوطه مراجعه کردند، دادیار آن شعبه با این استدلال‌ها که چک مدت‌دار بوده و یا سفید‌امضا و یا بدون تاریخ صادر شده و وصف ماده ۳۱۰ قانون تجارت را ندارد، دستور منع پیگرد صادر کرد.